شواهد نشان می دهد که بین تقویت مثبت اپیوئیدها و وابستگی دارویی ارتباط وجود دارد. از مرفین جهت القاء ترجیح مکانی شرطی شده و از نالوکسون برای تظاهر وابستگی دارویی به مرفین استفاده می شود. در این پژوهش، اثرات تزریق (l-name) ng- nitro-l- arginine methyl ester به عنوان مهارگر آنزیم نیتریک اکساید سینتاز و l – آرژینین به عنوان پیش ساز نیتریک اکساید به داخل هسته مرکزی آمیگدال، بر بیان ترک القاء شده با نالوکسون در موش وابسته به مرفین در مدل شرطی سازی مکانی مورد بررسی قرار گرفت و با تکنیک nadph –دیافورز، شواهد مولکولی مبنی بر فعالیت آنزیم نیتریک اکساید سینتاز مطالعه شد. ترجیح مکان شرطی شده (cpp) در موش های نر wistar (گرم250- 200) به روش غیر طرفدار و به صورت یک برنامه پنج روزه در سه مرحله آشنایی، شرطی سازی و آزمون اجرا شد. تزریق زیر جلدی مرفین (mg/kg 7.5-2.5) طی برنامه شرطی سازی 3روزه، ترجیح مکانی معنی دار و وابسته به مقدار ایجاد نمود. تزریق داخل صفاقی نالوکسون (mg/kg 0.1-0.4)، دقیقه قبل از آزمون، بیزاری از مکان شرطی شده را به طور معنی دار القاء نمود که این پاسخ با تزریق مستقیم l- آرژینین (g/rat 3-0.3µ) مقدم بر نالوکسون معکوس شد. همچنین، با تزریق مستقیم l-name (g/rat µ 0.3-3) پیش از تزریق l- آرژینین، پاسخ القایی l- آرژینین متوقف گردید. مطالعات هیستوشیمیایی با nadph-d در هسته مرکزی آمیگدال نشان داد که تزریق l- آرژینین فعالیت آنزیم نیتریک اکساید سینتاز و تولید no را در سلول های این هسته افزایش داده ولی l-name فعالیت آنزیم مذکور و تولید no را کاهش داده است. این یافته ها نشان می دهد که احتمالا سیستم نیتریک اکساید ناحیه آمیگدال مرکزی، در وابستگی روانی به مرفین نقش مهمی را ایفا می کند.