در این مطالعه اثر مانان الیگوساکارید را بر عملکرد رشد، پارامتر های خونی، مورفولوژی روده و فلور میکروبی روده کور جوجه های گوشتی ارزیابی شد. در این آزمایش از 560 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و با 7 تیمار و 4 تکرار برای هر تیمار انجام شد. تیمار های مورد استفاده در این تحقیق شامل تیمار شاهد، تیمار کنترل مثبت(حاوی 02/0 گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین) و پنچ سطح مکمل سازی مانان( 5/0، 1، 5/1، 2 و 5/2 گرم در کیلوگرم) به جیره شاهد بود. در پایان آزمایش مشاهده شد،که جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی مانان در سنین 21 و 42 روزگی به طور معنی داری سنگین تر از سایر تیمارها بودند. علاوه بر این ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری در سنین 21-1 و 42-1 روزگی تحت تاثیر مکمل سازی مانان قرار گرفته بود. وزن ماهیچه ران وسینه و همچنین وزن پانکراس و سنگدان به طور معنی داری تحت تاثیر مکمل سازی جیره ها قرا نگرفته بود. هر چند بازده لاشه، وزن کبد و روده باریک به طور معنی داری در جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی مانان افزایش یافته بود. سطوح کلسترول hdl تحت تاثیر مکمل سازی مانان قرار نگرفته بود ولی در مقابل سطوح کلسترول ldl، کلسترول کل و تری گلیسیرید در پلاسمای خون جوجه های تغذیه شده با تیمار های حاوی مانان به طور چشمگیری کاهش یافته بود. ارتفاع پرز ها و همچنین نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت روده باریک جوجه های تغذیه شده با تیمار های حاوی مانان به طور معنی داری افزایش یافته بود. ولی مکمل سازی مانان هیچ تاثیری بر عمق کریپت نداشت. علاوه بر اینph محتویات هضمی ایلئوم به طور معنی داری در جوجه های تغذیه شده با مانان افزایش یافته بود، ولی مکمل سازی تاثیری بر ph محتویات هضمی روده کور نداشت. جمعیت اشریشیاکلی و کلستریدیوم محتویات روده کور جوجه های تغذیه شده با مانان به طور چشمگیری نسبت به تیمار شاهد کاهش یافته بود. همچنین مکمل سازی مانان باعث افزایش معنی دار جمعیت لاکتوباسیلوس های محتویات روده کور جوجه ها نسبت به تیمار شاهد شده بود.