در این کار خصوصیات الکتروشیمیایی سولفاگوانیدین در سطح الکترود شیشه ای کربن بهینه شده با نانوکربن لوله ای چنددیواره(gc-mwcnte) با استفاده از ولتامتری چرخه ای و کرونوآمپرومتری بررسی شده است. در الکترود gc-mwcnte به سبب خصوصیت الکتروکاتالیتیکی ذرات نانو، جریان افزایش و پتانسیل به سمت مقادیر کمتر مثبت جابه جا می شود. سولفاگوانیدین در سطح الکترود بهینه نشده یک پیک غیر برگشت پذیر در پتانسیل 930/0 ولت را نشان می دهد، که در حضور ذرات نانوکربن لوله ای چنددیواره به مقدار 840/0 ولت کاهش می یابد. پتانسیل فرمال e0 سولفاگوانیدین، وابسته به ph شیبی برابر2/50 میلی ولت را نشان می دهد، که تقریبا نزدیک به شیب به دست آمده 59 میلی ولت در رابطه نرنست است. بر این اساس می توان گفت که نسبت تعداد الکترون و پروتون مبادله شده فرآیند برابر واحد است. پارامترهای سینتیکی از قبیل ضریب نفوذ (d)، غلظت سطحی گونه های الکترواکتیو(?)، ثابت سرعت استاندارد واکنش(ks) و ضریب انتقال الکترون (?) در سطح gc-mwcnte محاسبه گردید. همچنین منحنی کالیبراسیون به دست آمده از این دارو، دارای دو ناحیه خطی از 10 تا 100 میکرومولار و دیگری از 100 تا 1000 میکرومولار می باشد. همچنین این روش برای اندازه گیری سولفاگوانیدین در محیط های بیولوژیکی، مانند ادرار و سرم جنین گاو با موفقیت انجام شد. در این بررسی مقدار انحراف استاندارد نسبی برای سرم و ادرار به ترتیب 56/0و 63/2 به دست آمده است.

درنقاشی دوره قاجارکمال و اعتبار پیکره ها ازطریق خیال پردازی و بهره گیری فراوان از ذهنیت نقاش و اتکاء به علاقه و تمایل شاه و درباریان بود،شکل می گرفت. عمده ترین مضامین نقاشی درباری دوره قاجار شخص شاه و درباریان و شاهزادگان را شامل می شد.دربار همچون گذشته مهمترین حامی هنر محسوب می گردیدودرشکل گیری هنرقاجار نقش اساسی برعهده می گرفت.آثار نقاشی دوره قاجار ترکیبی از فضاها و موتیف های ایرانی و اروپایی است.البته بیشتر ایرانی است تا غربی.دراین آثار روح ایرانی آنچنان حضور قوی دارد که مایه های غربی درمقابل آن رنگ می بازند.هنرمندان این دوره با بهره گیری از سنت های پیشین و تلفیق آن با ویژگی های نقاشی اروپایی می کوشند نوعی سازگاری میان این دو برقرار سازند.در واقع روش برجسته نمایی و فضاسازی ژرفنما را از نقاشی اروپا وام می گیرند،لیکن با زیبایی شناسی تزیینی ایرانی وفق می دهند.رنگ از خصوصیات مهم این دوره بود که مایه هایی از قرمز های تیره وروشن در پوشش هایی از طلایی،نارنجی و اکر با انژی فراوان حضوردارد. ولی قلمروی رنگی در پیکرنگاری درباری محدودیت یافت.رنگ اصلی و مسلط قرمز است و بعد زرد و نارنجی و گاهی سیاه.