چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت تجارب یادگیری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی تهران در سال تحصیلی89-88 انجام شد. نمونه گیری پژوهش در دو مرحله صورت پذیرفت؛ بدین شکل که ابتدا سه دانشکده از مجموع دانشکده های دانشگاه علامه طباطبایی تهران، به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و سپس تعداد 233 نفر دانشجوی کارشناسی ارشد دختر و پسر، از دانشکده های منتخب، به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی برگزیده شدند. آزمودنی ها سه پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر، کیفیت تجارب یادگیری نیومن و فرسودگی تحصیلی برسو را تکمیل کردند. داده ها با روش آماری ضریب همبستگی ساده و چندگانه تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که روابط منفی معناداری بین خودکارآمدی و ابعاد کیفیت تجارب یادگیری(منابع، محتوا، انعطاف پذیری یادگیری و کیفیت روابط استاد-دانشجو) با ابعاد فرسودگی تحصیلی(خستگی تحصیلی، بی علاقگی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی) وجود داد. در این بین مشخص شد که سهم متغیر فردی خودکارآمدی در تبیین فرسودگی تحصیلی بیشتر است. کلیدواژه ها: خودکارآمدی، کیفیت تجارب یادگیری، فرسودگی تحصیلی