پلی آمیدها و پلی ایمیدها دارای حلالیت پایین و دمای ذوب یا نرم شوندگی بالا می باشند که بدلیل پیوند هیدروژنی در پلی آمیدها و تشکیل کمپلکس انتقال بار در پلی ایمیدها است که فرآیند پذیری در آنها را مشکل می سازد. به همین دلیل سعی شده با اصلاح ساختار مونومر، حلالیت این پلیمرها بهبود یابد به طوری که خواص حرارتی آنها دستخوش تغییر نشود. بنابراین تلاشهای زیادی برای اصلاح ساختار این پلیمرها همراه با حفظ خواص حرارتی آنها انجام شده است. به منظور رسیدن به این هدف، مونومر جدیدی طراحی و سنتز شد تا این خصوصیات در پلیمرهای نهایی لحاظ شود. یک دی آمین متقارن (4-(4-(2،6-دی فنیل-4- پیریدیل)فنوکسی)فنیل)-5،3- دی آمینو بنزآمید (ppda) با بازده عالی و خلوص بالا از واکنشگرهای در دسترس تهیه شدند. در ادامه پلی آمیدها و پلی ایمیدهای مربوطه از طریق پلیمریزاسیون مستقیم و ایمیدی شدن شیمیایی تهیه شدند وخصوصیات نوری، حرارتی و حلالیت آنها مورد بررسی قرار گرفت. همچنین مونومر دی کربوکسیلیک اسید (4-(4-(2،6-دی فنیل-4- پیریدیل)فنوکسی)فنیل)-3،1- بیس تری ملیتایمیدو بنزن (ppmi) از واکنش دی آمین تهیه شده با تری ملتیک انیدرید کربوکسیلیک اسید به دست آمده و در طی واکنش با دی آمین های متفاوت پلی(آمید-ایمید)های مختلف سنتز شدند. نتایج تجربی نشان دادند که وارد کردن گروه آمید اتر تری آریل پیریدین به عنوان گروه جانبی در زنجیر پلیمر حلالیت و خواص حرارتی آن را بطور محسوسی بهبود می بخشید. مونومرهای دی آمین و دی اسید با استفاده از تکنیک های طیف سنجیft-ir ، 1h nmr،13 cnmr، آنالیز عنصری و نقطه ذوب تشخیص داده شدند. هم چنین پلی آمیدها، پلی ایمیدها و پلی(آمید-ایمید)های سنتزی با استفاده از روشهای طیف سنجیft-ir و1h nmr و آنالیز عنصری شناسایی شده و خصوصیات فیزیکی آن ها از جمله، ویسکوزیته ذاتی، حلالیت، خواص حرارتی و نوری نیز مورد بررسی قرار گرفت.