پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی درمان روان پویشی فشرده کوتاه مدت و درمان شناختی رفتاری بر اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. با استفاده از طرح آزمایشی پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری ، 25 دانشجوی مراجعه کننده به مراکز مشاوره دانشگاه های شهر تهران که طبق ملاک های dsm-iv-tr مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بودند بطور تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه روان پویشی، شناختی رفتاری و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های سه گروه به پرسشنامه نگرانی دانشگاه پنسیلوانیا و مقیاس اضطراب صفت پاسخ دادند. آزمودنی های گروه روان پویشی و شناختی رفتاری به مدت 16 جلسه تحت درمان قرار گرفتند. در پایان درمان و همچنین یک ماه بعد از درمان آزمودنی های سه گروه مجددا به پرسشنامه نگرانی و اضطراب صفت پاسخ دادند. از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس آمیخته و تصحیح بن فرنی برای تحلیل داده های پژوهش استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان روان پویشی و درمان شناختی رفتاری بطور معنی داری موجب کاهش نگرانی و اضطراب صفت آزمودنی های مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می شود و تفاوت معنی داری بین اثربخشی دو نوع درمان وجود ندارد.