پژوهش حاضر به بررسی تحلیلی استفاده دختران از شروط ضمن عقد می پردازد . قانون مدنی ایران در بخش خانواده و ازدواج دارای محدودیت ها و نابرابری هایی در خصوص اختیارات ، نقش ها و وظایف زن و مرد در چارچوب خانواده می باشد و در بسیار ی از موارد نمی توانند پاسخگوی نیاز ها و باور های بسیاری از زنان و دختران و همچنین ساختار و کارکرد تغییر یافته خانواده باشد. به نظر می رسد که تا هنگامی که قوانین مربوط به تنظیم روابط خانوادگی اصلاح نشده و کاستی ها و نواقص آن از میان نرفته، برای رسیدن به تعادل حقوقی میان زن و شوهر در چارچوب خانواده باید به دنبال راه کارهای دیگری بود. یکی از مهم ترین این راهها استفاده از شرط در حین عقد نکاح است . به این معنی که طرفین عقد ازدواج می توانند هر شرطی را که مخالف با مقتضای عقد نباشد در ضمن عقد ازدواج لحاظ نمایند . در این پژوهش ابتدا به بررسی جایگاه فقهی و حقوقی شروط ضمن عقد پرداخته ، سپس به منظور بررسی و تحلیل استفاده دختران از شروط ضمن عقد به روش کیفی ، با 33 نفر از دخترانی که از این شروط استفاده کرده اند ، 8 نفر از وکلا و کارشناسان این حوزه ، 7نفر سر دفتران اسناد رسمی و محضرداران ازدواج مصاحبه کرده ایم . در پایان با بررسی و تحلیل مصاحبه های انجام شده و نتایج حاصل از آنها به بررسی فرضیات و سوالات تحقیق پرداخته ایم .