در این رساله ابتدا بحث « تصوف و شخصیت صوفی » را مورد بررسی قرار داده ایم. سپس به بحث و بررسی برخی آداب و اعمال صوفیه از جمله خرقه پوشی ، مجلس سماع ، چله نشینی ، ولایت پذیری از قطب ازمنظر فقه شیعه پرداخته شده است و در بیان حکم صریح فقهی این آداب از منظر فقه تشیع با استناد به قرآن و سنت (دو منبع اصلی استخراج حکم فقه شیعه) بیان نموده ایم که با توجه به تمام مستندات آداب این فرقه انحرافی با توجه به بدعت بودن و بی اساس بودن جایگاه این آداب ، باطل و مردود اعلام می گردند. همچنان که پیشوایان برزگ اسلام و ائمه (س) نیز همواره این قوم و آداب ایشان را مورد انکار و بعضاً لعنت قرار داده اند.