میزان شهرنشینی هرچند که به یکی از شاخص های موثر در تعیین سطح توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی هر جامعه است ، ولی عدم توجه به وضعیت نظام شهری و نحوه پراکنش و توزیع نقاط شهری از یک طرف و رشد شتابان جمعیت یک یا چند نقطه شهری نسبت به سایر نقاط شهری هر منطقه می تواند سبب ایجاد عدم تعادل در توزیع جمعیت و به تبع آن توزیع نامتعادل امکانات اقتصادی در سطح منطقه شود . استان کرمانشاه یکی از استان های غربی کشور است که با ضریب شهر نشینی 8/67 درصد ( 1385 ) 6/2 درصد از کل جمعیت شهرنشین استان را در خود جای داده است . در این پایان نامه سعی شده است که ضمن بررسی ویژگی های محیطی ، انسانی و اقتصادی استان ( با تاکید برنظام شهری ) وضعیت شهرنشینی ، نظام شهری وطرح های منطقه ای مصوب نیز مورد بررسی قرار گیرند. بررسی شبکه شهری استان نشان داده که این استان به شدت با پدیده نخست شهری وعدم تعادل در شبکه شهری روبروست و تصویب طرح های منطقه ای که با ایفای نقش مرکزیت منطقه غرب به شهر کرمانشاه ، سبب ایجاد طیف وسیعی از خدمات و امکانات اقتصادی در شهر کرمانشاه و به تبع آن جذب و نگهداشت بیشتر جمعیت در این شهر شده اند ، به این مسئله دامن زده و آن را تشدید نموده اند.