زنان به دلایل متعدد از جمله وابستگی های مالی، عاطفی، فرزندان مشترک و سنت های تشویق کننده خشونت، به آماجی مناسب برای خشونت خانگی از سوی شوهر تبدیل شده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان و اشکال خشونت خانگی اعمال شده بر زنان مراجعه کننده به برخی از نهادهای حقوقی و اجتماعی، نقش پاره ای از قوانین را نیز در کاهش، بسترسازی و یا تشدید خشونت خانگی بررسی می کند. بدین منظور تعداد 170 نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز نیروی انتظامی، پزشکی قانونی، اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی و مجتمع های قضایی خانواده در شهر تهران که مورد خشونت توسط همسر قرار گرفته بودند انتخاب و با استفاده از پرسشنامه استاندارد cts-2 مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین با هدف اخذ نظر کارشناسان و متخصصین حقوقی پیرامون پاره ای از قوانین تعداد 26 نفر از متخصصین انتخاب و پرسشنامه محقق ساخته با روش دلفی اجرایی گردید. یافته ها حاصل از اجرای پرسشنامه cts-2 حاکی از آن است که بشترین نرخ شیوع خشونت به ترتیب در مقیاس های مذاکره (مشورت)، پرخاشگری روانشناختی و حمله جسمانی گزارش شده و اقدام به اعمال آسیب و صدمه و زورگویی جنسی در رتبه های بعدی قرار دارند. همچنین تکرارپذیری(آزمان) اعمال خشونت نیز در مقیاس های پرخاشگری روانشناختی، حمله جسمانی و مذاکره بالاترین میزان را به خود اختصاص می دهد. نتایج حاصل از اجرای روش دلفی نیز موید آن است که هرچند در خصوص برخی از اصول قانون اساسی و مواد قانون مدنی و قانون مجازات اسلامی ضعف در اجرای قوانین موجود موجب بروز و تشدید خشونت خانگی علیه زنان شده است؛ لیکن نقش برخی از مواد قوانین مذکور در بسترسازی و بعضاً تشدیدکنندگی خشونت خانگی اعمال شده بر زنان بسیار حائز اهمیت می باشد.