پژوهش حاضر به بررسی سبک رهبری اخلاقی مدیران از دیدگاه کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد و رابطه آن با توانمندسازی آنان پرداخته است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان رسمی، پیمانی و قرارداد معین دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 89-88 می باشد. نمونه با حجم 118 از جامعه(n=717 )انتخاب شده است. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه توانمندسازی و پرسش نامه محقق ساخته رهبری اخلاقی استفاده شده است. پایایی پرسش نامه توانمندسازی از طریق آلفی کرونباخ محاسبه و برابر با 82/0 و ارزش پایایی پرسش نامه رهبری اخلاقی به شیوه همسانی درونی آلفای کرونباخ برابر با 98/0 مشاهده گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری رگرسیون چندگانه، پیرسون و مقایسه میانگین با ارزش ثابت استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که نمره سبک رهبری اخلاقی مدیران در جامعه مورد پژوهش از متوسط متفاوت نیست. همچنین بررسی وضعیت توانمندسازی کارکنان نشان داد که نمره توانمندسازی کارکنان از متوسط بالاتر است. بین نمره سبک رهبری اخلاقی و توانمندسازی کارکنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. هیچ کدام از مولفه های رهبری اخلاقی نمی تواند تغییرات مربوطه به توانمندسازی را پیش بینی نموده و ضریب تاثیر معنی داری در هیچ کدام از مولفه ها مشاهده نشد.