نام پژوهشگر: حسین سلیمانی
حسین سلیمانی مجتبی انصاری
در عصر کنونی، گردشگری خصوصا طبیعت گردی به طور خاص مورد توجه جهانیان قرارگرفته است و در بسیاری از کشورها به عنوان بزرگترین و متنوع ترین صنعت در دنیا به حساب می آید. بسیاری این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال و توسعه زیربنایی می دانند. کشور ایران با برخورداری از مواهب طبیعی فراوان و متنوع و تمدنی باستانی یکی از پرجاذبه ترین کشورهای جهان می باشد و طبق آمار جزء ده کشور اول جهان در این زمینه می باشد. از لحاظ تنوع جغرافیایی ایران یکی از پنج کشور دنیا از نظر تنوع زیستی کامل (داشتن چهار فصل و زیست گونه های اصلی گیاهی و جانوری) به شمار می آید. یکی از ناب ترین و شگفت انگیزترین جاذبه های طبیعی و در عین حال ناشناخته این سرزمین " کویر" است که پتانسیل های فراوانی برای کسب درآمد مستقیم و غیر مستقیم از آن وجود دارد که متاسفانه تا کنون به آن پرداخته نشده است. با توجه به گستردگی مناطق گرم و خشک و ناشناخته ماندن پتانسیل های مناظر کویری به دلیل دور از دسترس بودن که شرایط خاص اقلیمی و محیط طبیعی باعث آن شده است بایستی تلاش شود تا با استفاده از رشته هایی همچون معماری منظر، معماری و برنامه ریزی شهری و روستایی به احیاء و رونق این مناطق کمک کرد تا فقر و بیکاری را در مناطق خشک و بیابانی به رونق و آبادانی بدل کرد. در این پایان نامه ابتدا با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی ویژگی های اقالیم گرم و خشک و بیابان ها بررسی شده است. پس از آن سیمای گردشگری ایران و جاذبه های اکوتوریسم کویری ایران و دیگر پتانسیل های کویر که می تواند درآمدی پایدار را برای ساکنین این مناطق داشته باشد، پرداخته شده است. بررسی رویکردهای طراحی پایدار در اقلیم گرم و خشک نیز از دیگر بخش های پایان نامه است که راه کارهایی را با توجه به معماری غنی ایران و همچنین پیشرفت های عصر کنونی در جهت کاهش مصرف انرژی و همچنین استفاده از انرژی های نوین ارائه می دهد. در بخش مربوط به مبانی نظری نیز با مطالعه و بررسی رویکردهای طراحی در عصر حاضر، نگرش های هنری قابل طرح در طراحی منظر مناطق کویری به طور خلاصه و ارائه نمونه هایی بیان شده است. در انتها پس از شناخت بستر طراحی و تحلیل سایت مورد نظر در روستای مصر، راهکارها و دستاوردهای ارائه شده به صورت عملی در قالب طراحی یک پروژه معماری منظر به تصویر کشیده شده است. در پروژه طراحی شده نیز سعی بر این بوده است تا حداقل دخل و تصرف در چشم اندازهای بکر کویری ایجاد گردد.