برجسته سازی به عنوان یکی از تئوری های زبانشناسی در حیطه ی سبک شناسی ، برای اولین بار توسط مُکارُوسکی(1932/1964) در دنیای ادبیات و نقد ادبی مطرح گردید. بر اساس گفته ی هیکمالدر و ون پیر ( 2006) ، برجسته سازی دارای معنا های متفاوتی است، از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد: فرایند های روانشناسی زبان که طی آن برجستگی ایجاد می شود، شیوه های زبانی خاص که خود نویسنده در متن ادبی اش استفاده می کند، تاثیر شاعرانه ی شیوه های ادبی بر خواننده و یا به عنوان یک روش نقد و بررسی متون ادبی و در آخر وجه تمایز زبان ادبی از زبان غیر ادبی. داثویت (2000) نیز بر اساس گفته ی مُکارُوسکی برجسته سازی را یکی از روش هایی می داند که منجر به آشنایی زدایی در متون ادبی می شود. تا کنون مفهوم برجسته سازی در شعر و تأثیر آن بر نوع درک خواننده مورد بررسی قرار گرفته ، در بعضی موارد نیز برجسته سازی در ارتباط با نثر داستانی به ویژه داستان کوتاه مطرح گردیده است، اما در این میان متون نمایشی نادیده گرفته شده اند. در این تحقیق سعی بر آن است تا برجسته سازی در متون نمایشی و زبان نمایش بررسی شود. از انجا که یکی از جنبش های ادبی در دنیای نمایشنامه نویسی تئاتر پوچی است که از آن به عنوان انقلابی در دنیای تئاتر و نمایش یاد می شود، نمایشنامه ی در انتظار گودو اثر ساموئل بکت که یکی از آثار برجسته در حوزه ی تئاتر پوچی می باشد برای این تحلیل انتخاب شده است. هنجار گریزی آوایی، نگارشی، واژگانی، باستان گرایی ، هنجار گریزی گفتمان، قاعده افزایی آوایی و تکرار واژگان از جمله شیوه های برجسته سازی است که در این نمایش بررسی و مورد بحث قرار گرفت. نتایج گویای آن است که متون نمایشی نیز مستثنی نبوده و شیوه های برجسته سازی مورد نظر در نمایشنامه ی در انتظار گودوی بکت استفاده شده است . نتایج این بررسی نه تنها در حوزه ی آموزش ادبیات و نمایشنامه مورد استفاده قرار خواهد گرفت بلکه در آموزش و یادگیری زبان نیز کاربرد خواهد داشت. این تئوری می تواند به عنوان یک شیوه ی تدریس ( نحوه ی ارا ئه ی مطالب درسی) در کلاس های مختلف یادگیری زبان و ادبیات انگلیسی مورد استفاده قرار گیرد و کاربرد آن در در تحلیل و بررسی متون مختلف ادبی، توانایی زبانی و ارتباطی دانشجویان ادبیات انگلیسی را افزایش می دهد. همچنین در تدوین کتب درسی می تواند ارائه دهنده ی پیشنهادات نوینی باشد.

هیدروژن به عنوان یک حامل انرژی در آینده محسوب میشود و توسعه و پیشرفت علم تکنولوژی نیاز به تولید ، ذخیره و استفاده از هیدروژن دارد که یک تحقیق بین المللی پدیدار میشود . هیدروژن بالاترین دانسیته انرژی از هر نوع سوخت غیر خطی را دارد و میتواند به راحتی تبدیل به الکتریسیته و انرژی گرمایی با بازده بسیار بالا و فرآیندهای بدون آلودگی نیز شود . سوخت های فسیلی مثل گاز طبیعی و نفت خام منابع مشهوری برای هیدروژن میباشند . اغلب مطالعات تولید هیدروژن برای پیل سوختی مبنی بر دو نوع ماده است .یکی اکسیژن که شامل ترکیبات متانول و اتانول و غیره و گزینه دیگر هیدروکربن هایی از جمله گاز طبیعی ، سوخت گازوئیلی و دیزلی است .در این پایان نامه یک راکتور لوله ای بستر پر شده به عنوان یک ریفرمر با سوخت های متانول و هپتان و گلیسیرین و اتانول مدلسازی و شبیه سازی شده است و سپس تغییرات پارامترهای دما ، فشار ، نسبت بخار به سوخت بررسی شده است . و در همه موارد با افزایش نسبت بخار به سوخت تبدیل درصد افزایش پیدا میکند و تولید هیدروژن بیشتر میشود . که در این جا در ریفرمر از یک ژاکت استفاده شده که به علت افزایش تبدیل درصد سوخت وتولید هیدروژن بیشتر میباشد.