امروزه وقایع گوناگونی در کشورهای اسلامی به وقوع می پیوندد از حنگ و کشتار گرفته تا فقر و عقب ماندگی، غرب نیز با الگوی تفرقه بینداز و حکومت کن بر اختلافات و جنگها در کشورهای اسلامی دامن می زند. همه اینها موجب ناامنی جهان اسلام گشته است. امام خمینی (ره) با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، تلاش نمود که با نزدیک کردن مسلمین به یکدیگر و احیاء اندیشه تقریب از مشکلات جهان اسلام بکاهد و امنیت آنان را تأمین نماید. تقریب به معنای همکاری مسلمانان (شیعه و سنی) در زندگی اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و نظامی و ترویج و حفظ مشترکات دینی و معذور دانستن یکدیگر در موارد اختلاف و در نتیجه دوستی و برادری با هم و عدم توهین به پیشوایان و اصول مذهبی سایر مذاهب اسلامی است. حال با توجه به دیدگاه امام خمینی (ره) که احیاء گر اندیشه تقریب بودند، چگونه می توان با ایجاد تقریب بین مسلمانان امنیت کشورهای اسلامی را بالا برد؟ برای پاسخ به این سوال نیازمند یک الگو برای پیشبرد منظم بحث می باشیم. این الگو از میان نظریه های همگرایی انتخاب شد. با توجه به این الگو در فصل دوم پژوهش از عوامل ایجاد تقریب (عوامل انسانی و غیر انسانی) و حوزه هایی که تقریب باید در آنها ایجاد شود (مانند حوز? سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و...) و اهداف تقریب سخن به میان آمد. گر چه برای تقریب اهداف گوناگونی ذکر شده ولی هدف نمایی آن امنیت می باشد. برای ایجاد امنیت کشورهای اسلامی، باید قدرت آنان را بالا برد. قدرت از نظر امام خمینی (ره) تنها تقویت بعد خاصی مثل بالا بردن توان نظامی تعریف نمی گردد بلکه در بهبود وضعیت جهان اسلام در شبکه پیچیده ای از روابط داخلی و خارجی تعریف می شود. برای ایجاد این قدرت عوامل گوناگونی دخیل می باشند که وحدت ایجاد شده در حوزه های تقریب می تواند این عوامل را تقویت نماید. همچنین امنیت امری چند بعدی است و در نتیجه لازم است در حوزه های گوناگون امنیت را تأمین نمود که باز وحدت ایجاد شده در حوزه های تقریب می تواند، ایجاد امنیت در این حوزه ها را تسهیل نماید. پس می توان گفت که اندیشه تقریب از طریق تقویت همگرایی در جهان اسلام منجر به افزایش قدرت مسلمین می گردد و به ارتقای امنیت آنان در ابعاد معنوی، فردی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و نظامی کمک می کند.