در این تحقیق تاثیر افزودن غلظت های مختلف یون مولیبدات بر خوردگی حفره ای و دمای بحرانی حفره دار شدن (cpt ) فولاد زنگ نزن دو فازی 2205 در محلول 0/1 مولارnacl با استفاده از اندازه گیری های دمای بحرانی حفره دار شدن به روشهای پتانسیودینامیک و پتانسیواستاتیک بررسی شده است. مطابق اندازه گیری های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک افزودن یون moo4-2 با غلظت کافی باعث افزایش قابل توجه پتانسیل شکست به خصوص در دماهای بالا شده است. شدت جریان رویینگی نیز به طور قابل توجهی با افزودن بازدارنده در هر دو آزمون پلاریزاسیون پتانسیو دینامیک و پتانسیو استات کاهش یافته است. همچنین نوسانات جریان ناشی از وقوع و رویین شدن حفره ای ناپایدار با افزودن بازدارنده کاهش و دمای انتقال رویین به فعال نیز از 60 درجه سانتیگراد به بیشتر از 85 درجه سانتیگراد در محلول با غلظت 0/1 مولار یون مولیبدات افزایش یافته است. علاوه بر آن افزودن مقدار 0/01 مولار یون moo4-2 مقدار cptرا در حدود 12 درجه سانتیگراد افزایش داده است که تاییدی بر اندازه گیری های پلاریزاسیون پتانسیو دینامیک و پتانسیو استات می باشد. نهایتاً با بررسی نتایج بدست آمده غلظت بهینه moo4-2 در دمای اتاق تا 65 درجه سانتیگراد در حدود 0/01 مولار و در دماهای بالاتر 0/1 مولار می باشد. بطور کلی بازدارنده در دماهای بالا تاثیر بهتری بر خوردگی حفره دار شدن دارد. بررسی های sem نشان داد که حفره ها اغلب در فصل مشترک فاز آستنیت-فریت ایجاد شده و سپس در فاز آستنیت رشد کرده اند.