امروزه صنعت گردشگری یکی از منابع مهم درآمدزایی به شمار می رود که در چرخه اقتصاد ملی نیز جایگاه عظیمی دارد. کشور ایران با قدمت تاریخی چند هزار ساله و وجود جاذبه های سیاحتی و زیارتی از جمله مراکز مهم گردشگری می باشد. با توجه به اینکه بسیاری از فعالیت های گردشگری در بازار داخلی صورت می گیرد، عواملی مانند کوتاهی فاصله، آشنایی با زبان، اطمینان به امنیت ناشی از بومی بودن و صرفه جویی در هزینه های سفر، موجب گسترش گردشگری داخلی می شود. در این مطالعه، ضمن توجه به نقش و اهمیت گردشگری و بررسی روند گردشگری داخلی در 14 استان که بیشترین پتانسیل را برای جذب گردشگر داخلی دارند، یک مدل تقاضا برای گردشگری داخلی ارائه نموده و به بررسی اثرات عوامل تعیین کننده اقتصادی در تقاضای گردشگری داخلی همچون درآمد خانوار، هزینه اقامت، هزینه حمل و نقل و ... می پردازد. تابع تقاضای گردشگری داخلی در ایران با استفاده از تابع لگاریتم خطی تخمین زده شده است. در برآورد این تابع از داده های پانل برای دوره 86-1380 و روش اثرات ثابت استفاده شده که با بررسی مدل برآورد شده، تمام متغیرها به جز هزینه تفریح و سرگرمی معنی دار بوده و دارای علامت مورد انتظار می باشند. نتایج این آزمون مبین این مطلب است که هزینه اقامت در هتل بیشترین تأثیر را بر تقاضای گردشگری و تعداد گردشگران داخلی دارد.