مقاومت عوامل بیماریزا در برابر داروهای کنونی، نیازمند انجام تحقیقاتی جدید در زمینه کشف داروهای جدید می باشد. مشخص است که مقاومت در برابر دارو، امری اجتناب ناپذیر می باشد ولی شیمی داروئی می تواند سرعت این روند را از طریق بهبود و توسعه داروها کاهش دهد. راهبردهای زیادی برای بهبود داروها وجود دارد. این عوامل ما را بر آن داشت تا مبادرت به سنتز نسلهای جدیدی از داروها کنیم که با استفاده از یک بدنه مولکولی مستحکم جهت نمایش خوشه های داروئی انجام می گیرد. این ایده می تواند منجر به ایجاد ساختارهای مولکولی جدید با اثرات بیشتر در قیاس با واحدهای داروئی ساده گردد که علت آن مربوط به تراکم بالای سطح داروئی آنها و اثر همگرایی بازوهای کلاستر است. کالیکس آرنها دارای ویژگیهای ساختاری زیادی هستند که آنها را جهت استفاده در طراحی و توسعه داروهای جدید مناسب می سازد. اخیراً به علت سمیّت محدود و اندک کالیکس [4] آرن، آنها در سیستمهای زیستی به عنوان بدنه های ساختاری و داربستهای مولکولی مورد استفاده قرار گرفته اند. برای کاربردهای داروئی، میزان سمیّت مولکولها یک عامل کلیدی محسوب می شود و تا به امروز، کالیکس آرنها سمیّت و یا پاسخ ایمنی نشان نداده اند.

چکیده ندارد.