چکیده ناتوانی هیجانی اختلالی رو به رشد و ناتوان کننده است که می تواند در سلامت فرد اخلال ایجاد کرده و بهزیستی او را کاهش دهد. شناسایی و بررسی شیوه های درمانی تاثیرگذار بر ناگویی خلقی زنان و تلاش جهت کاهش میزان اثرآنها نقشی مهم در بهبود سلامت زنان و خانواده خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان نوروفیدبک وگروه درمانی هیجان مدار برکاهش ناگویی خلقی و بهبود رضایتمندی زناشویی زنان متاهل انجام شد .این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی، و از نظر روش، شبه آزمایشی، با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری کلیه زوج هایی بودند که به علت مشکلات ارتباطی به مرکز مشاوره کاوش در سال 1393-1392مراجعه نمودند و از بین آنها21 نفر با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی دردو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها به دلیل ریزش به 18 نفر تقلیل یافتند. داده ها به کمک پرسشنامه 47 سوالی رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو جمع آوری شد. سپس یکی از گروه های آزمایش 10 جلسه گروه درمانی هیجان مدار و گروه دیگر15 جلسه درمان نوروفیدبک دریافت نمود. در این مدت گروه کنترل هیچ درمان خاصی دریافت نکرد. پس از پایان جلسات، پس آزمون برای هر 3 گروه اجرا شد و با استفاده از آزمون یومن ویتنی یافته های بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که درمان نوروفیدبک به صورت معنی داری موجب کاهش ناگویی خلقی و بهبود رضایت زناشویی نسبت به گروه کنترل گردیده است (p<0/01). همچنین مداخله درمانی نوروفیدبک موجب کاهش معنادار میزان ناگویی خلقی نسبت به گروه درمانی هیجان مدار شد (p<0/01)، اما در میزان بهبود رضایت زناشویی نسبت به گروه درمانی هیجان مدار تفاوتی مشاهده نشد(p<0/10). گروه درمانی هیجان مدار نیز باعث کاهش معنادار ناگویی خلقی و بهبود رضایت زناشویی نسبت به گروه کترل گردید (p<0/001). نتایج این پژوهش بیانگر تاثیر درمان نوروفیدبک و هیجان مدار بر کاهش ناگویی خلقی و بهبود رضایت زناشویی است.

چکیده ندارد.