برای استخراج عصاره های جلبک قهوه ای سارگاسوم sp. sargassum از روش های استخراج به کمک مایکروویو، التراسوند و رفلاکس ساده استفاده شد. از طرح تاگوچی با 3 فاکتور (زمان استخراج، نوع حلال و نسبت حلال به نمونه) برای طراحی آزمایشها استفاده شد. برای استخراج عصاره ها از سه حلال آب، متانول و اتانول در سه زمان 10، 20 و 30 دقیقه و سه نسبت حلال به نمونه 5، 10 و 20 استفاده شد. میزان ترکیبات فنولی کل، شناسایی ترکیبات فنولی، قدرت کاهندگی آهن، درصد خنثی کنندگی رادیکال های آزاد و خاصیت آنتی اکسیدانی کل عصاره ها مورد سنجش قرار گرفت. با توجه به نتایج، استخراج با حلال آبی، زمان 30 دقیقه و نسبت حلال به ماده خشک 20 به 1، تیمار بهینه برای استخراج عصاره در هر سه روش بود. عصاره استخراج شده در تیمار بهینه مایکروویو نیز دارای بالاترین قدرت آنتی اکسیدانی در بین سایر روش ها بود. ترکیبات فنولی شناسایی شده جلبک سارگاسوم شامل اسید گالیک ، اسید پروتئوکاتچوئیک ، اسید جنتیستیک و اسید هیدروکسی بنزوئیک بود. عصاره های استخراج شده با شرایط بهینه به 3 آزمایش نگهداری گوشت چرخ شده (تست مایکروویو، نگهداری در یخچال 4 درجه سلسیوس و فریزر 18- درجه سلسیوس) و 2 آزمایش نگهداری روغن (تست مایکروویو و آون) ماهی کیلکای معمولی (cultiventris clupeonella) افزوده شد. نتایج حاصل از میزان پر اکسید، اسیدهای چرب آزاد، تیوباربیتوریک اسید و ترکیب اسیدهای چرب نمونه ها در آزمایش های مختلف نشان داد که نمونه های حاوی عصاره های جلبکی دچار فساد اکسیداسیونی کمتری نسبت به تیمار شاهد شدند. همچنین نتایج میکروبی آزمایش نگهداری در یخچال نشان داد که عصاره حاصل از مایکروویو دارای قدرت آنتی باکتریایی بهتری نسبت به سایر تیمارها بود. نتایج نشان داد این جلبک گونه مناسبی برای استخراج ترکیبات آنتی اکسیدانی طبیعی و استفاده در محصولات شیلاتی می باشد.

هدف از این مطالعه، بررسی اثر آنتی اکسیدانی عصاره¬ی بیلهر در روغن ماهی بود. برای استخراج عصاره¬های بیلهر dorema aucheri)) از روش غوطه وری استفاده شد. از طرح تاگوچی با 3 فاکتور (زمان استخراج، نوع حلال و نسبت حلال به نمونه) برای طراحی آزمایشها استفاده شد. و برای استخراج عصاره ها از سه حلال آب، اتانول و آب/اتانول در سه زمان 24، 48 و72 ساعت و سه نسبت حلال به نمونه 1به 5، 1به 10 و 1به 15 استفاده شد. میزان ترکیبات فنولی کل، قدرت کاهندگی آهن، درصد خنثی¬کنندگی رادیکال های آزاد و خاصیت آنتی اکسیدانی کل عصاره¬ها مورد سنجش قرار گرفت. با توجه به نتایج، استخراج با حلال آب/اتانول ، زمان 72 ساعت و نسبت حلال به ماده خشک 15 به 1، به عنوان تیمار بهینه انتخاب شد. عصاره¬ی استخراج شده با شرایط بهینه در 2 غلظت ppm250 وppm 500 و آنتی اکسیدان سنتزیbht در غلظت ppm 200 به روغن ماهی طی شرایط نگهداری در آون و مایکروویو افزوده شد و یک نمونه بدون افزودنی هم به عنوان نمونه شاهد در نظر گرفته شد . با توجه به نتایج، میزان پراکسید، اسید های چرب آزاد و تیوباربیتوریک اسید در آزمایش¬ های مختلف نگهداری در تیمارهای حاوی عصاره نسبت به تیمار شاهد کمتر مشاهده شد. بطور کلی، نتایج تحقیق حاضر وجود خواص آنتی اکسیدانی عصاره بیلهر بویژه در غلظت ppm250 را در حفظ و نگهداری روغن ماهی تایید نمود.

با توجه به اثرات تغییر دما بر شاخص های خون شناسی و آنزیمی در هنگام حمل و نقل ، ماهی های استرلیاد (97/0 ± 85/79) (میانگین ± انحراف معیار) برای یافتن بهترین دمای حمل و نقل کوتاه مدت در برابر تیمار های دمایی متفاوت قرار گرفتند. برای این منظور ماهی ها در تانک های 2000 لیتری با دمای 23 درجه سانتی گراد، دوره 6 هفته ای سازگاری را گذراندند سپس با تامین دماهای متفاوت (12، 20، 23 و 28 درجه سانتی گراد)، در تانک های 80 لیتری حاوی 50 لیتر آب در سه تکرار و طی مدت 5 ساعت حمل شدند. نمونه برداری ها از بافت و خون در زمان های صفر (شاهد)، 1، 5 (طی شبیه سازی حمل و نقل)، 24 و 48 ساعت (پس از شبیه سازی حمل و نقل) انجام پذیرفت. در تیمارهای با دمای بالا (°c28 و 23) در طی حمل و نقل در تعداد گلبول های قرمز، تعداد گلبول های سفید، هموگلوبین، هماتوکریت و درصد لنفوسیت و نوتروفیل تفاوت معنی داری نسبت به ساعت صفر مشاهده شد (05/0>p). همچنین در تیمارهای با دمای پایین (°c20 و 12) تفاوت معنی داری از نظر تعداد گلبول های سفید، درصد لنفوسیت و نوتروفیل نسبت به ساعت صفر مشاهده شد (05/0>p)، اما در شاخص های غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز، حجم متوسط گلبول های قرمز، مقدار متوسط هموگلوبین گلبول قرمز، درصد مونوسیت و ائوزینوفیل در تیمارهای مختلف تفاوت معنادار نسبت به ساعت صفر مشاهده نشد (05/0<p). در میزان کورتیزول و غلظت گلوکز در تیمار های 12، 20، 23 و 28 درجه سانتی گراد در ساعات حمل و نقل نسبت به ساعت صفر تفاوت معناداری دیده شد (05/0>p). در میزان لاکتات در تیمار های با دمای 20، 23 و 28 درجه سانتی گراد در ساعات حمل و نقل نسبت به ساعت صفر تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>p) اما در تیمار 12 درجه سانتی گراد در طی حمل و نقل تفاوت معناداری نسبت به ساعت صفر وجود نداشت (05/0<p). اندازه گیری میزان محتوای مالون دی آلدئید در بافت های کبد، کلیه و آبشش نشان دهنده ی افزایش معنادار این شاخص در تیمار های مختلف دمایی در طی حمل و نقل بود (05/0>p). به دنبال آن فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در تیمار 12 درجه سانتی گراد به طور معناداری افزایش یافت (05/0>p). براساس نتایج این مطالعه می توان بیان نمود که به منظور حمل و نقل کوتاه مدت ماهی استرلیاد از دمای پرورش آن جهت بروز کمترین میزان استرس و کاهش پیامد های فیزیولوژیک حمل و نقل استفاده شود.

چکیده ندارد.