این پایان نامه به بررسی مفهوم فردیت در رمان عصر اهن (1990) نوشته جان کوئتزی بر اساس نظریه اخلاقی امانوئل لویناس می پردازد. لویناس تعریفی منحصر به فرد و عجیب از فردیت ارائه میدهد که با برخی از گرایش های مهم در فلسفه اواسط و اواخر قرن بیستم سازگاری ندارد. برخلاف بسیاری از متفکران که سعی در براندازی فردیت دارند، اثار لویناس گرایشی مثبت با پیشنهاد این که فردیت شامل مسئولیت اخلاقی نسبت به دیگری است ارائه میدهند. طبق نظر وی یک شخص زمانی به فردیت میرسد که به طور اخلاقی نسبت به دیگری مسئول است که ریشه در تایید تفاوت اساسی دیگری نسبت به سوژه دارد. لویناس نشان میدهد که تاریخ فلسفه غرب در واقع تاریخ سرکوب دیگری توسط سوژه است. وی معتقد است که در فلسفه غرب دیگری از سوژه جدا شده است اما در نهایت دیگری باید با سوژه به هم ملحق شوند و یکدیگر را دربربگیرند. جلوگیری از سرکوب دیگری توسط سوژه دقیقا همان چیزی است که لویناس سعی دارد بیان کند. او می کوشد تا از امکان یک رویارویی محترمانه با دیگری حمایت کند. وی همچنین انتظار یک جامعه عدالت محور را از طریق این رویارویی دارد. از انجا که ادبیات افریقای جنوبی در برهه ای از تاریخ اتفاق افتاده که اشکارا ظالمانه و غیرعادلانه بوده است، این مطالعه نشان میدهد چگونه در رمان عصر اهن که روایتی از جامعه افریقای جنوبی است، دیگری باعث شکستن خودبینی سوژه می شود و او را به سوی مسئولیت پذیری نسبت به دیگری سوق می دهد. این نشان داده خواهد شد که چگونه شخصیت اصلی داستان، الیزابت کارن، با دیگری روبرو میشود و این حق را دارد که توسط دیگری زیر سئوال قرار بگیرد، برای اشغال کردن جای دیگری احساس گناه کند، که در به عهده گرفتن مسئولیت در قبال دیگری سودمند است، و این است که او را به رستگاری می رساند. با تغییر دید نسبت به دیگری، کارن از توجه به مرگ خود بسوی توجه به مرگ دیگری سوق داده میشود. در نهایت این نشان داده خواهد شد که چگونه حضور یک فرد سوم شروع یک رابطه سیاسی را به دنبال دارد که باعث محدود شدن مسئولیت نامحدود اومیشود.

چکیده ندارد.