روابط و مناسبات ایران و انگلستان یکی از پیچیده ترین و در عین حال پرفراز و نشیب ترین آن در طول تاریخ روابط خارجی می باشد. در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز این امر به وضوح دیده می شود. انگلیس اگرچه در اکثر موارد با آمریکا هماهنگ بوده است ولی با سیاست های افراطی نومحافظه کاران کاخ سفید راجع به ایران همراه نبوده است. انگلیس همواره با ایده تغییر رژیم در ایران ، قراردادن ایران در محور شرارت و مداخله نظامی در ایران به شدت مخالف بوده است. در تحقیق حاضر تلاش بر این است که روابط دو کشور طی سه دوره ریاست جمهوری گذشته، یعنی دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی، آقای خاتمی و دوران اول آقای احمدی نژاد در فواصل سال های 1368 تا 1388 به بصورت جامع و کامل بررسی شود و ابعاد و جنبه های مختلف آن در قالب تئوری سازه انگاری و با رویکرد توصیفی تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.بدون شک تحولات داخلی دو کشور بر روابط میان آن ها تاثیر بسزایی داشته است، خصوصاً تغییر دولت در ایران به تبع خود تغییراتی را در روابط با انگلیس به وجود آورده است. به نظر می رسد عنصر«ذهنیت تاریخی» در روابط دو کشور نقش مهمی را ایفا نموده است. وضعیت روابط ایران و انگلیس در حال حاضر به گونه ای است که هیج دورنمای امیدوارکننده ای برای آن قابل پیش بینی نمی باشد. این امر از نزدیک شدن انگلیس به مواضع آمریکا در چند سال اخیر تاثیر پذیرفته است. بررسی روابط ایران و انگلیس نشان می دهد که مسائل دوجانبه از تاثیرگذاری بیشتری بر فراز و نشیب روابط برخوردار بوده اند ولی به هر حال مسائل بین المللی هم بعضاً سایه سنگینی بر روابط دوجانبه داشته اند. در حال حاضر سایه سنگین تحریم های شورای امنیت بر روابط ایران و انگلیس سایه افکنده است که هرگونه ارتقای روابط دوجانبه و چندجانبه را در محاق ابهام قرار داده است.

چکیده ندارد.