این پژوهش به بررسی مقایسه اثر بخشی پنج مداخله درمانی نمایش درمانی سنتی ، طرح واره درمانی ، تحلیل رفتار متقابل ، نمایش درمانی با محتوای طرح واره درمانی و نمایش درمانی با محتوای تحلیل رفتار متقابل بر کاهش نارسایی هیجانی و درد مزمن جسمی در جانبازان با معلولیت 35% به بالا پرداخت . به این منظور از میان جانبازان با معلولیت جسمی 35% درصد به بالا 60 نفر به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در پنج گروه مداخله نمایش درمانی سنتی ، طرح واره درمانی ، تحلیل رفتار متقابل ، نمایش درمانی با محتوای طرح واره ای ، نمایش درمانی با محتوای تحلیل رفتار متقابل و گروه گواه قرار گرفتند . گروه های درمانی هر کدام 10 جلسه 90 دقیقه ای ، هر هفته 2 بار مورد درمان قرار گرفتند . پیش از آغاز نخستین جلسه درمانی ، پس از پایان آخرین جلسه درمانی و 1 ماه بعد از آخرین جلسه درمان همه شرکت کنندگان به تکمیل مصاحبه بالینی ، فرم فارسی آزمون نارسایی هیجانی تورنتو (ftas-20) و زیر مقیاس درد در آزمون پرسشنامه چند بعدی درد وست هاون ییل (whympi) پرداختند . نتایج بدست آمده توسط نرم افزار spss ورژن 17 مورد تحلیل های توصیفی و استنباطی قرار گرفت . تحلیل عوامل در آزمون نارسایی هیجانی دو عامل ( دشواری در توصیف و شناسایی هیجانات و تفکر عینی ) و در پرسشنامه درد مزمن جسمی دو عامل (عامل هیجانی درد و تداخل درد در در زندگی ) را استخراج کرد . نتایج نشان داد که تفاوت بین گروه های درمانی موفق به کاهش معنی دار دشواری در توصیف شناسایی هیجانات ، تفکر عینی ، تداخل درد در زندگی و عامل هیجانی درد در هز دو مرحله پس آزمون و پیگیری شده اند . (001/0 p= ). نتایج نشان می دهد که به ترتیب نمایش درمانی با محتوای تحلیل رفتار متقابل ، نمایش درمانی با محتوای طرح واره درمانی ، نمایش درمانی سنتی ، تحلیل رفتار متقابل و طرح واره درمانی توانسته اند کمترین میزان دشواری در شناسایی – توصیف هیجانات و تفکر عینی را در مرحله پس آزمون کاهش بخشند و همین نتیجه را تا یک ماه بعد یعنی در مرحله حفظ کنند . هم چنین نتایج نشان می دهد که هر دو گروه نمایش درمانی با محتوای تحلیل رفتار متقابل و نمایش درمانی با محتوای طرح واره درمانی به یک میزان ، تحلیل رفتار متقابل ، نمایش درمانی سنتی و طرح واره درمانی در مرحله پس آزمون بیشترین کاهش میانگین را در عامل هیجانی درد در مرحله پس آزمون داشته اند . و در مرحله پیگیری تحلیل رفتار متقابل ، نمایش درمانی سنتی ، نمایش درمانی با محتوای تحلیل رفتار متقابل و نمایش درمانی با محتوای طرح واره درمانی به یک میزان و طرح واره درمانی به ترتیب بیشترین کاهش را داشته اند.. و در مورد تداخل درد در زندگی نتایج نشان می دهند که بیشترین کاهش تداخل درد در زندگی توسط گروه ها ی نمایش درمانی با محتوای تحلیل رفتار متقابل و نمایش درمانی با محتوای طرح واره درمانی به یک میزان ، تحلیل رفتار متقابل ، نمایش درمانی سنتی و طرح واره درمانی در مرحله پس آزمون بوده است . در مرحله پیگیری نیز همین ترتیب گروهی نتایج دیده می شود. کلیدواژه ها : نارسایی هیجانی ، درد مزمن جسمی ، تئاتردرمانی ، تحلیل رفتار متقابل ، طرح واره درمانی

چکیده ندارد.