تغییرات سریع و گسترده ی شهر تهران، در برهه های متفاوت تاریخی، آن را با مسائل اجتماعی متفاوت روبرو ساخته است. به عبارتی با تحولات شهر، کم و کیف مسائل اجتماعی آن نیز تحول یافته و از شرایط اجتماعی تأثیر پذیرفته است. در این رساله ما برآن بودیم تا به بررسی چیستی مسائل اجتماعی در برهه های زمانی متفاوت دوران پس از انقلاب تا به امروز بپردازیم و تأثیر شرایط اجتماعی را بر آنها بررسی کنیم. درواقع توجه خود را برگذشته معطوف می داریم؛ با پذیرش این مطلب که برای شناخت روند آینده ی مسائل اجتماعی جهت یافتن راه حل هایی برای کاهش آنها، نیازمند بررسی سیر تاریخی اشان هستیم. با توجه به رویکرد سازه گرایانه ی اجتماعی و با توجه به ویژگی نسبی بودن و تاریخی بودن مسائل اجتماعی، در پژوهش حاضر منظور از مسئله اجتماعی، شرایط مشکل زائی است که شایع باشد و بتوان آن را تغییر داد و باید آن را تغییر داد. این مشکلات در طی فرایندی تاریخی ایجاد شده اند و شرایط اجتماعی نیز در تبدیل شدن آنها به مسئله اجتماعی موثر بوده است. رساله ی حاضر برمبنای این تعریف و با بکارگیری دو روش فراتحلیل و کتابخانه ای، انجام شده است. بر اساس یافته ها، مهم ترین مسئله ی تهران در سال های آغازین انقلاب و دوران جنگ (1368-1357) مسائل جمعیتی، در دوران سازندگی (1376-1368) مسائل زنان، در دوران اصلاحات (1384-1376 ) مسئله ی کاهش مشارکت اجتماعی و سیاسی و در سالهای اخیر (1384 تا امروز)، نبود یا کاهش سرمایه اجتماعی و مولفه های آن نظیر اعتماد و حمایت اجتماعی بوده است. در بررسی نسبت موجود میان مسئله ی اجتماعی هر دوره و شرایط حاکم بر همان دوره مشخص شد که آنچه در تهران به صورت یک مسئله ی اجتماعی ظهور کرده، بیش از هر چیز، تحت تأثیر اقدامات و سیاست های دولت ها بوده است. از طرفی، در این سال ها مشکلات اجتماعی، بیش از مشکلات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به عنوان مسئله ی اجتماعی مطرح شده و هم چنین مسائل اجتماعی در این دوران، بیشتر در ردیف موانع توسعه قرار می گیرند.

چکیده ندارد.