میزان تاثیر دارو روی اندام هدف بستگی به غلظت داروی آزاد دارد که به درجه‏ی اتصال دارو با پروتئین‏های پلاسمایی وابسته است. اتصال دارو به این پروتئین‏ها تاثیر زیادی بر فعالیت بیولوژیک، متابولیسم، توزیع، سرعت دفع و سمیت دارو در بدن دارد. از آنجایی که پروتئین آلبومین، عمدتا مسئول اتصالات پروتئینی داروهایی با خصلت خنثی و اسیدی می‏باشد، در این پژوهش، آلبومین سرم انسانی (hsa) جهت مطالعه‏ی اتصال پروتئینی داروی جدید ارلوتینیب با خاصیت ضد‏سرطانی جهت درمان سرطان‏هایی چون ریه و پانکراس استفاده شده و میزان تاثیر فاکتورهای ph، دما و غلظت آلبومین در این اتصالات مورد بررسی قرار گرفت. روش مدنظر جهت بررسی اتصال دارو به پروتئین، دیالیزتعادلی بود اما با توجه به نتایج اولیه بدست آمده که اشاره به وقت‏گیر بودن این روش جهت بررسی اتصال پروتئینی ارلوتینیب داشت، روش اولترافیلتراسیون جایگزین این روش شد؛ همچنین جهت انداره‏گیری غلظت داروی آزاد در این بررسی از hplc استفاده گردید. در این بررسی، ابتدا غلظت‏هایg/ml µ32/0 تا 10 از ارلوتینیب تهیه و به‏طور جداگانه با آلبومین انسانی با غلظت g/ml04/0 به مدت 1 ساعت در داخل ویال شیشه‏ای ریخته شد تا اتصال پروتئینی در شرایط 3/7 ph، دمای 37 درجه‏ی سانتی‏گراد و آلبومین 4%، بین دارو و پروتئین کامل شود. سپس داروی آزاد با روش اولترافیلتراسیون جداسازی و غلظت آن به کمک دستگاه hplc سنجیده شد. جهت بررسی تاثیر فاکتورهای فوق الذکر، این آزمایش‏ها در ph های 8/6 و 8/7، و نیز دماهای 20 و 50 درجه‏ی سانتی‏گراد و همچنین غلظت آلبومین g/ml02/0، به صورت جداگانه انجام گرفت. در انتها تمامی پارامترهای مذبور توسط نمودارهای اسکاچارد و کلوتز مورد ارزیابی قرار گرفتند؛ اما به دلیل بروز شیب مثبت در منحنی‏های اسکاچارد، که خلاف اغلب گزارش‏های موجود در مطالعات مشابه بود و نیز با توجه به منابع محدود و موثق، که طیف غلظت دارو را به‏عنوان عاملی جهت ایجاد اسکاچارد مثبت معرفی کرده بودند، تمامی آزمایشات فوق دوباره با غلظت‏های g/mlµ20 تا 50 ارلوتینیب مورد بررسی قرار گرفت که نتایج متقنی به دست آمد.

از آنجایی که میزان تاثیر داروها در بدن به درجه ی اتصال به پروتئین های پلاسمایی و به دنبال آن غلظت آزاد آنها در پلاسما بستگی دارد، بررسی عوامل تاثیر گذار در اتصال پروتئینی داروها، تداخلات دارویی، فارماکوکینتیک داروها (فعالیت بیولوژیک، متابولیسم، جذب، توزیع و دفع) از اهمیت ویژه ای در مطالعات بالینی برخوردار می باشد، لذا به دلیل اینکه پروتئین آلبومین، مسئول عمده اتصالات پروتئینی داروها در پلاسماست، در این پژوهش آلبومین سرم انسانی جهت مطالعه ی اتصال پروتئینی داروی سیرولیموس و بررسی تداخلات دارویی این دارو با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا nsaids نظیر پیروکسیکام، دیکلوفناک و ناپروکسن، در شرایط متغیری ازph و غلظت پروتئین مورد استفاده قرار گرفت. در این بررسی غلظت شش گانه ی 8 تا 18 میکروگرم در میلی لیتر، از سیرولیموس استفاده شد. به این ترتیب که ابتدا غلظت های اشاره شده به طور جداگانه با آلبومین سرم انسانی با غلظت gml-1 04/0، در دمای 37 درجه ی سانتی گراد و4/7 ph، به مدت یک ساعت در داخل ویال شیشه ای و به دور از روشنایی انکوبه شدند تا پیوند بین دارو و آلبومین ایجاد شود. سپس داروی آزاد به روش اولترافیلتراسیون از محلول جدا گردیده و با دستگاه hplc تعیین غلظت گردید تا پارامترهای اتصال پروتئینی سیرولیموس با استفاده از نمودارهای اسکاچارد و کلاتز مربوطه محاسبه گردند. سپس فرایندهای مذکور در حضور nsaid ها و در شرایط مختلفی از ph و همچنین غلظت های پایین تر آلبومین سرم انسانی انجام گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده، حضورnsaid ها در محلول حاوی آلبومین و سیرولیموس، سبب کاهش معنی دار درصد اتصال پروتئینی سیرولیموس به آلبومین شد. میزان این کاهش به لحاظ کمی، برای داروی پیروکسیکام بیشتر از دو داروی دیکلوفناک و ناپروکسن بود. افزایش ph باعث افزایش تداخلات دارویی سیرولیموس با داروهای مورد مطالعه در این پروژه شد. به علاوه مشاهده شده که، در غلظت های پایین آلبومین، تداخلات مورد نظر نسبت به تغییرات ph حساسیت بیشتری نشان دادند. نهایتا با توجه به مشاهدات و نتایجی که از این پروژه حاصل شد، پیشنهاد می شود در بیمارانی که سطح آلبومین پلاسمای آنها پایین تر از حد نرمال است، در تجویز همزمان این داروها ملاحظات بیشتری انجام گیرد.