سندرم هایپرموبیلیتی از جمله عارضه هایی است که باعث اختلال حس عمقی مفصل زانو در مقایسه با افراد سالم می شود. با توجه به وجود ضعف در حس مفصلی افراد مبتلا به سندرم هایپرموبیلیتی خوش خیم در مقایسه با افراد سالم، بهره بردن از تمرین برای این افراد ضروری به نظر می رسد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات حس عمقی بر حس مفصلی زانوی دختران و پسران مبتلا به سندرم هایپرموبیلیتی خوش خیم بود. روش: برای در طی یک مطالعه مقطعی، جمعیت دانش آموزان جهت تعیین هایپرموبیلتی مفصلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. غربالگری بر روی 500 نفر دختر و 500 نفر پسر بین سن 9 تا 18 سال انجام گرفت و از بین آنها 40 نفر دختر و 40 نفر پسر که در زانوی پای غالب خود نیز مبتلا به شلی مفصلی بودند طبق سیستم مقبول کارتر_ویلکینسون و بیتون(9?5) انتخاب شدند. آزمودنی ها ی مبتلا به هایپرموبیلیتی پسر با میانگین سنی 13.05 سال در گروه کنترل و 13.00 سال در گروه تجربی و در گروه دخترها با میانگین سنی 13.35 سال در گروه کنترل و 13.70 در گروه تجربی، شرکت داشتند، توضیع آزمودنی ها در گروه ها تجربی و کنترل نرمال سازی شد. آزمودنی های گروه تجربی به مدت 8 هفته به تمرین حس عمقی پرداختند. خطای حس وضعیت در سه زاویه 15-،40- و 65- درجه اکستنشن زانو به روش اکتیو در حالت نشسته به کمک گونیامتری (نرم افزار اتوکد) اندازه گیری و سپس بین پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه مقایسه شد. ضمن اینکه میزان اثر تمرین بین دو گروه پسر و دختر نیز با یکدیگر سنجیده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک سویه anova در سطح معنا داری(p?0.05) استفاده شد . یافته ها: تفاوت معنا داری بین گروه کنترل و تجربی در پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه پسر و دختر مشاهده شد. در حالی که تفاوت معنا داری از نظر آماری در میزان اثر گذاری این تمرینات بین دو گروه پسر و دختر مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری : نتایج پژوهش حاکی از آن است که تمرین حس عمقی می تواند بر حس مفصلی زانو افراد مبتلا به هایپرموبیلیتی اثر گذار باشد و موجب کاهش خطای باز آموزی مفصلی در اینگونه افراد شود.

یکی از رویکرد های مورد توجه در مطالعات مربوط به ادبیات در دهه های اخیر ،"رویکرد بینامتنی " است که بر این اصل اساسی استوار شده است که هیچ متنی بدون پیش متن نیست وبه عبارتی دیگر هیچ متنی بدون ارتباط با متنهای دیگر شکل نمیگیرد بلکه همواره با بهره گیری خودآگاه یا ناخودآگاه از متن های پیشین خلق می شود. در این پژوهش سعی بر آن است که پدیده ی بینا متنی با دو کارکرد دینی و تاریخی آن در متن صحیفه ی سجادیه مورد بررسی قرار گیرد. صحیفه سجادیه مجموعه ای از دعاهای امام سجاد(ع) هست که در میان آثار ارزنده معصومین (ع) از اهمیت ویژه ای برخوردار است، چرا که تجلی گر حرکت سیاسی امام (ع) است. شرایط سیاسی و اجتماعی زمان امام سجاد(ع) به گونه ای بود که به ایشان اجازه انجام رسالتشان را آشکارا نمی داد، در نتیجه ایشان با به کار گیری اسلوب دعا به انجام این مسئولیت مهم پرداخته اند. از ویژگی های مهم دعاهای صحیفه، تأثیر پذیری آنها از قرآن و حدیث نبوی و نهج البلاغه و دعاها و سخنان اهل بیت(ع) است که به واسطه آن به موضوعاتی چون: مضامین اخلاقی و علمی و سیاسی و جامعه شناسی، حقّانیت اهل بیت(ع)، انتقاد از ستم، سفارش به حق و حقیقت و به تصویر کشیدن واقعه کربلا پرداخته اند. در این پژوهش سعی شده است که با بینامتنی دینی و تاریخی، چگونگی تأثیر پذیری دعا های صحیفه از منابع مهم اسلامی مثل قرآن و... بررسی شود و با استفاده از دو کارکرد اقتباسی و ایحایی میزان این تأثیر پذیری مورد ارزیابی قرار گیرد. با بررسی دعاهای صحیفه در می یابیم که تناص دینی با کارکرد اقتباسی و انواع آن، بیشتر برای بیان موضوعی تعلیمی و یا اخلاقی مثل شناخت خدا و صفت های او برای بیان و توصیف اصل توحید، مورد توجه قرار گرفته و با کارکرد ایحائی و انواع آن برای بیان و اشاره به مسائل سیاسی به کار رفته است. از ویژگی های مهم صحیفه، تصویر سازی واقعه کربلا و تحلیل آن، با به کار گیری بینامتنی با یک واقعه تاریخی است. امام(ع) در قسمتی از دعای خود با به کارگیری و اقتباس یک لفظ از متن غائبی، ما را به یک واقعه تاریخی راهنمایی می کند که آن واقع تاریخی به ما در تجسم کردن واقعه کربلا و ویژگی های آن کمک میکند.

چکیده ندارد.