دولت نهم در پی تحقق شعارها و وعده های انتخاباتی اش و در تلاش برای ایجاد تغییر و تحول در نظام اداری و ارائه دولتی با چهره ی مردمی، مدرن، کارامد و اسلامی، از همان ابتدا به سفرهای استانی و برگزاری ملاقات های عمومی مسئولان با مردم پرداخت. سفرهای پی در پی، انباشت تقاضاها و لزوم رسیدگی و پاسخگویی به آنها منجر به طراحی و راه اندازی سامانه ی الکترونیکی مردم و دولت (سامد ) در اواخر دولت نهم گردید.دولت دهم با جدیت از پروژه سامد حمایت کرد و آن را در سطح کشور گسترش داد تا علاوه بر موارد ذکر شده بستری باشد برای ایجاد دولت الکترونیک، کاهش هزینه ها و تحقق عدالت اجتماعی در کشور. از سال 1387 تاکنون که بیش از 4 سال از راه اندازی سامد که هزینه هنگفتی هم بر دولت تحمیل کرد، میگذرد این سامانه نتوانست به طور کامل به اهداف و ماموریت های از پیش تعیین شده اش دست یابد و بتدریج شکل جدیدی از تشریفات اداری را بوجود آورد و حلقه بروکراسی فرایندهای اداری را محکمتر کرده است. در این پژوهش با بهره گیری از شیوه ی توصیفی_تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، اینترنتی،مقالات و کتب موجود، مصاحبه و پرسشنامه به بررسی نقش سامد در تحول اداری و افزایش کارامدی می پردازد. پژوهشگر سعی دارد توجه مسئولین را به این پروژه میلیاردی جلب کند و با بررسی، تجزیه و تحلیل مشکلات و نارسایی های حقوقی، قضایی، زیر ساختی و فرهنگی سامد و ارائه راهکارهایی موجبات اصلاح و ارتقاء سامد را در جهت پیشرفت و تعالی کشور فراهم آورد

مسئله صلح اسرائیل- فلسطین همواره مورد توجه دولت های مختلف امریکا بوده است بطوریکه میزان موفقیت آنها با توفیق یا عدم توفیق آنها در حل این منازعه طولانی تعریف شده است. راهبرد اوباما در قبال بحران فلسطین، تغییر چندانی نسبت به سیاست های بوش نداشته است. هر چند تاکید بیشتر بر مذاکرات صلح تا حدودی نشان از تغییر دارد اما می توان گفت این تنها تغییر در تاکتیک هاست و نه استراتژی؛ چرا که اهداف امریکا با تغییر رئیس جمهور عوض نشده بلکه تنها شیوه اهی دست یابی به این اهداف تغییر کرده است و سیاست های اوباما در بحران فلسطین در چارچوب نقشه راه طرح خاورمیانه بزرگ و کنفرانس آناپلیس جورج بوش بوده است و وی تنها تغییراتی را در روش ها و ابزارهای اجرای طرح صلح خاورمیانه صورت می دهد که این نشان دهنده اجماع میان حزبی در مورد منافع اصلی امریکا «امنیت اسرائیل» و همچنین نفوذ لابی های صهیونیستی در ارکان سیاست خارجی امریکاست و به نظر نمی رسد که تغییری راهبردی در حل بحران فلسطین در چارچوب نقشه راه طرح خاورمیانه بزرگ و کنفرانس آناپلیس جورج بوش بوده است و وی تنها تغییراتی را در روش ها و ابزارهای اجرای طرح صلح خاورمیانه صورت می دهد که این نشان دهنده اجماع میان حزبی در مورد منافع اصلی امریکا «امنیت اسرائیل» و همچنین نفوذ لابی های صهیونیستی در ارکان سیاست خارجی امریکاست و به نظر نمی رسد که تغییری راهبردی در حل بحران فلسطین ایجاد شود.

چکیده ندارد.