چکیده مقدمه: تحقیقات نشان می دهند که 15% از افراد در سنین باروری مشکل ناباروری دارند و در این رابطه مشکلات روان شناختی متعددی را متحمل می شوند. در صورت درمان و وقوع بارداری، در مورد میزان مشکلات روان شناختی زنان باردار تحت درمان ناباروری در مقایسه با زنان باردار عادی، اطلاعات کافی در دسترس نیست. هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان افسردگی، اضطراب و تنیدگی، در سه ماهه های اول، دوم و سوم بارداری در زنان باردار عادی و زنان باردار تحت درمان ناباروری بوده است. روش: در این پژوهش تعداد 267 نفر (137 زن باردار تحت درمان ناباروری و130 زن باردار عادی)، به شکل مقطعی، از طریق نمونه گیری در دسترس، به روش علی- مقایسه ای، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های پژوهش از طریق مقیاس 42-dass جمع آوری شد و از نرم افزار spss برای تحلیل داده ها استفاده گردید. سپس با توجه به نرمال نبودن توزیع متغیرها، برای تجزیه و تحلیل داده ها، از مدل های غیر پارامتریک uمان ویتنی، تحلیل واریانس رتبه ای کروسکال والیس و کای اسکوئر استفاده شد. نتایج: 1) در کل دوران بارداری میزان هر سه متغیر افسردگی، اضطراب و تنیدگی در زنان باردار تحت درمان ناباروری به طور معنی داری بیشتر از زنان باردار عادی بود. 2) بین سه ماهه های بارداری، در میزان افسردگی، تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت، اما میزان اضطراب و تنیدگی در سه ماهه های اول و دوم در گروه نابارور به طور معنی داری بیشتر از گروه عادی به دست آمد و در سه ماهه سوم تفاوت معنی داری بین دو گروه در بعد اضطراب و تنیدگی مشاهده نشد. 3) در میزان افسردگی، اضطراب و تنیدگی در سه ماهه های بارداری در گروه عادی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. 4) در گروه زنان باردار تحت درمان ناباروری متغیر تنیدگی در سه ماهه سوم به طور معنی داری کمتر از سه ماهه های اول و دوم بود. نتیجه گیری: مشکلات روان شناختی که گروه نابارور از قبل از بارداری متحمل می شوند و عدم اطمینان مادران باردار تحت درمان ناباروری از نتیجه درمان، می تواند باعث بالا بودن افسردگی، اضطراب و تنیدگی در طول بارداری نسبت به مادران باردار عادی شود. به همین دلیل مشاوره روان شناختی منظم دوره ای در طول بارداری برای زنانی که تحت درمان ناباروری قرار داشتند، توصیه می شود. واژگان کلیدی: افسردگی، اضطراب، تنیدگی، ناباروری، بارداری، سه ماهه های بارداری

مقدمه: بارداری نقش مهمی بر روی رضایت جنسی و عملکرد جنسی می گذارد. این پژوهش با هدف تدوین بسته آموزش جنسی دوران بارداری و آموزش جنسی به زنان در سه ماهه سوم بارداری و بررسی تاثیر آن بر روی رضایت و عملکردجنسی انجام گرفت. روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی از نوع مداخله و کنترل است که بر روی 105 زن نخست زا در سه ماهه سوم بارداری که جهت دریافت مراقبت های دوران باردرای به بیمارستان های شهر تهران در سال1393-1392 مراجعه کردند، انجام شده است. واحدهای پژوهش به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (52نفر) و کنترل (53 نفر) قرارگرفتند. در گروه مداخله، بسته آموزش جنسی توسط پژوهشگر آموزش داده شد و هشت هفته بعد اثرات آن بر روی آگاهی جنسی، رضایت جنسی و عملکرد جنسی زنان در سه ماهه سوم بارداری مورد ارزیابی قرار گرفت یافته ها: قبل از مداخله در هر دو گروه مورد مطالعه 2/96% اختلال عملکرد جنسی و 28% اختلال رضایت جنسی وجود داشت. بعد از مداخله آموزشی آگاهی جنسی، عملکرد جنسی و رضایت جنسی، در گروه مداخله تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشت (001/ 0p=)، همچنین بین آگاهی جنسی و رضایت جنسی و عملکرد جنسی قبل و هشت هفته بعد از مداخله آموزشی تفاوت آماری معناداری وجود داشت (001/ 0p=). نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت بسته آموزش جنسی بر رضایت و عملکرد جنسی زنان در سه ماهه سوم بارداری به منظور ارتقا سلامت جنسی در دوران بارداری، ارائه بسته آموزش جنسی در مراقبتهای پره ناتال ضروری به نظر می رسد.