روش هوتین مالدنسکی برای تعیین آنومالی پتانسیل در سطح زمین با استفاده از داده های نوسان جاذبه سطحی و با تقریب بیضوی ارائه شده است. روش کار بر اساس الگوریتم زیر بصورت خلاصه آورده شده است. الف) تعیین نوسان جاذبه سطحی با استفاده از مختصات بدست آمده از سیستم تعیین موقعیت ماهواره ای در ایستگاه های ثقل سنجی ب) اعمال تصحیح زاویه انحراف قائم به نوسان جاذبه بدست آمده از قسمت قبل به منظورتصحیح راستای مشتق ارتفاعی در جهت عمود بر بیضوی ج) حذف طول موج های بلند میدان جاذبه با استفاده از مدل ژئوپتانسیل تا درجه و مرتبه 80 د)استفاده از طول موج های کوتاه نوسان جاذبه تصحیح شده به عنوان مقادیر مرزی برای تعیین طول موج های کوتاه آنومالی پتانسیل در سطح زمین ی) تبدیل طول موج های کوتاه آنومالی جاذبه به آنومالی پتانسیل با اضافه نمودن طول موج های بلند آنومالی پتانسیل به مقادیر بدست آمده است. با استفاده از الگوریتم فوق و داده های شتاب ثقل در محدوده جغرافیائی ( ، ) آنومالی پتانسیل محاسبه و با استفاده از دو روش زیر ارزیابی شده است.1-با استفاده از آنومالی پتانسیل بدست آمده آنومالی ارتفاعی محاسبه و به ارتفاع ژئوئید تبدیل شده و سپس با داده های ترازیابی با gps درحالت نسبی در منطقه تست مقایسه شده است.2-با استفاده از آنومالی پتانسیل در سطح زمین ،اختلاف پتانسیل بین نقاط شبکه ترازیابی بدست آمده و با اختلاف پتانسیل مشاهداتی در شبکه ترازیابی دقیق مقایسه می شوند.نتایج عددی ارزیابی های فوق نشان دهنده متوسط اختلاف 55 /0± 06/0- متر برای اختلاف ارتفاع ژئوئید ومتوسط اختلاف81/0± 57/0 متر مربع بر مجذور ثانیه برای اختلاف پتانسیل قابل دسترسی است.از آنجائیکه امروزه تعیین ارتفاع نقاط با دقتی بالا بوسیله روش های تعیین موقعیت ماهواره ای نظیر gps امکان پذیر می باشد، لذا روش هوتین مالدنسکی برای تعیین آنومالی پتانسیل در سطح زمین می تواند روشی مناسب برای مدل سازی میدان ثقل زمین باشد.

. در این پایان نامه با بکارگیری ضرایب هارمونیک ماهیانه grace و با بررسی کمیت های عددی تنسور استرین به بررسی تغییرشکل های ناشی از زلزله و یافتن پیش نشانگری برای وقوع زلزله و همچنین نمایش کانون زلزله با استناد بر کمیت های عددی تنسور استرین پرداخته شده است که بر اساس آن برای زلزله سوماترا در سال 2004 تغییرات ماکزیمم اتساع و ماکزیمم برش درست قبل از وقوع زلزله دارای تغییرات شدیدی به بزرگی حدود 5200 برای اتساع و حدود 5000 برای برش می باشد و همچنین برای زلزله سال 2005 در حوالی سوماترا در منطقه nias نیز تغییرات ماکزیمم برش و اتساع دارای تغییرات شدیدی به بزرگی حدود 3400 برای اتساع و حدود 2000 برای برش در ماه وقوع زلزله می باشند. همچنین استفاده از میانگین گیری سالیانه از ضرایب ماهیانه گریس و محاسبه ماکزیمم اتساع و برش بر اساس این ضرایب بیانگر تخمینی از کانون وقوع زلزله می باشد که برای سه منطقه سوماترا ، منطقه ای واقع در اقیانوس آرام در شرق استرالیا و بم در ایران ، این روش بیانگر تخمینی تقریبی از کانون زلزله می باشد. تغییرات ماکزیمم برش در منطقه بم در ایران دارای روندی نزولی از زمان وقوع زلزله در سال 2003 تا سال 2008 می باشد که دلیلی بر صحت نتایج حاصل میباشد. مینیمم بزرگی زلزله قابل نمایش با این روش، پس از تست آن بر روی زلزله های مختلف برابر با 6.5 تعیین شد.