نام پژوهشگر: حسین بحتویی

مقایسه غزلیات جلال الدین عضد یزدی با مصلح الدین سعدی شیرازی
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شیراز - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1390
  طالب شجاعی   اکبر صیادکوه

غزل از مهمترین قالب های شعر فارسی در بیان مضامین مختلف، بویژه مضامین عاشقانه و عارفانه است که درطول تاریخ خود فراز و نشیب های بسیاری را پشت سر گذاشته است. سعدی یکی از بلندترین قله های غزل فارسی از قرن هفتم به بعد محسوب می شود. وی بر شعر بسیاری از شاعران بعد از خود، بویژه بر شعر شاعران قرن هشتم، مانند خواجه حافظ، خواجوی کرمانی، عماد فقیه، جلال عضد و ... تأثیر گذاشته است. یکی از موفق ترین پیروان سعدی در غزل سید جلال الدین بن سید عضدالدین یزدی معروف به «جلال عضد» و متخلص به «جلال» از شاعران قرن هشتم هجری و از معاصران خواجه حافظ شیرازی است. دراین پژوهش، غزل های «جلال عضد» با غزل های «سعدی» مقایسه و تطبیق شده اند. از بهترین نتایج به دست آمده ی این پژوهش این است که تأثیرپذیری های جلال عضد از سعدی شیرازی در حوزه های گوناگون؛ مضامین، تصاویر، ساختار کلام، تعبیر و ترکیب ها ، وزن، قافیه و ردیف فراوان است. یافته های این رساله، در هفت فصل به شرح زیر فراهم آمده اند: در فصل اول، به طرح مباحث کلی تحقیق شامل: مقدمه، اهمیت، هدف، پیشینه و روش تحقیق پرداخته شده است؛ فصل دوم به معرفی جلال الدین عضد اختصاص یافته و بر اساس منابع موثق درباره ی موضوع هایی همچون زندگی، اندیشه، آثار و احوال جلال الدین عضد یزدی سخن به میان آمده است؛ در فصل سوم و چهارم به مقایسه ی مضامین، واژگان، ساختار کلام و ترکیبات سعدی و جلال الدین عضد پرداخته ایم و در فصل پنجم به مشترکات موسیقایی(وزن، قافیه و ردیف) در غزلیات سعدی و جلال عضد سخن به میان آمده است؛ فصل ششم به بررسی عناصر بدیعی و بیانی مشترک در غزلیات سعدی و جلال عضد اختصاص یافته است و فصل پایانی - فصل هفتم- نتایج به دست آمده از این پژوهش، فراهم آمده اند.

شرح زیباشناختی 200 غزل اول دیوان شمس
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شیراز - دانشکده زبان و ادبیات فارسی 1391
  حسن عاطفت دوست   اکبر صیادکوه

شرح زیباشناختی 200 غزل اول دیوان شمس به کوشش حسن عاطفت دوست یکی از بزرگترین غزل سرایان زبان فارسی مولانا است که دیوان غزلیات او با 3365 غزل، بزرگترین مجموعه ی تغزلی زبان فارسی به شمار می آید. در این مجموعه ی بی نظیر شورانگیزترین غزل های عرفانی را می توان دید که در کنار مثنوی معنوی موجب شده جناب مولوی بعنوان یکی از ارکان ادب پارسی بلکه ادب جهانی مطرح شود. مولوی از تمام ظرفیت های زبانی و معنایی برای به اوج رساندن و تأثیرگذاری کلام خود استفاده کرده است و غزلیات او از دیدگاه های مختلف معنایی و صوری جای پژوهش و تحقیق دارد؛ در این پایان نامه 200 غزل اول دیوان شمس براساس نسخه ی استاد بدیع الزمان فروزانفر، انتشارات جاویدان انتخاب شد و از دیدگاه زیبایی شناسی و جنبه های بلاغی جستجو و بررسی شد؛ از مهمترین نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان به موارد زیر اشاره کرد: - عناصر موسیقی افزا نقش زیادی در دلپذیری و آراستگی غزلیات شمس داشته است. مهمترین ابزارهای موسیقی افزایی در این مجموعه عبارتنداز: قافیه های درونی، ردیف های طولانی، تکرار و تکریرهای زیبا و ... - یکی از جنبه های شعری مولانا که در موسیقی کلام او تأثیر عمده ای گذاشته است؛ تکرار است؛ از تکرارهای ناقص آوایی تا تکرارهای کامل و منظم آغازی و پایانی همه در موسیقی افزایی سخن مولوی در غزلیات تأثیر فراوان داشته و آن را مناسب مجالس سماع صوفیانه کرده است. - در حوزه ی تشبیهات، بیشتر از تشبیهات حسی استفاده شده که راهی برای ملموس تر کردن تجربه های عرفانی وی است. کاربرد اضافه های تشبیهی و استعاری فراوان یکی از ویژگی های بیانی این غزلیات است که در موجز کردن سخن نقش فراوانی دارد. - در حوزه ی استعاره، بسامد استعاره ی مکنیه چشمگیر است که بیشتر آن ها از گونه ی جاندار انگاری است که می توان آن را ممیزه ی سبکی غزلیات او به شمار آورد. - کاربرد پارادوکس نیز در غزلیات مولانا چشمگیر است و این ترفند در چند لایه کردن سخن مولوی بی تأثیر نبوده است. - مولانا از کنایه، نیز در سطح وسیع استفاده کرده و بدین وسیله مضمون های متنوعی خلق کرده است.

بررسی سهم بوشهر در نثر دفاع مقدس
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شیراز - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1394
  علی ده جان   غلامرضا کافی

چکیده بررسی سهم بوشهر در نثر دفاع مقدس به کوشش علی دهجان بررسی نقش نویسندگان استان بوشهر در نثر دفاع مقدس هدف اصلی این پژوهش است که در اشکال متنوعی همچون رمان و داستان کوتاه، خاطره نویسی و شهیدنامه و یادنامه سرداران جنگ نمود یافته است. اصلی ترین ویژگی در نثر نویسندگان بوشهری دفاع مقدس پیوند عناصر و مولفه های بومی با ادبیات جنگ می باشد. مولفه هایی همچون به کارگیری عناصر و اسامی بومی، لهجه بومی و باورهایی که فرهنگ غالب جامعه را در مورد جهان، جامعه و زیست بوم بوجود می آورد و ایجاد تمایز و شکل گیری هویتی ویژه به جامعه بوشهری می دهد که معمولا با نوعی نوستالوژی خاص همراه می گردد. در این میان شهیدنامه، خاطره، رمان و داستان کوتاه گویا ترین انواع ادبی هستند که توانسته اند ویژگی های خاص ادبیات جنگ استان بوشهر را در خود جای دهند و دیگر انواع بهره کمتری داشته اند. نقش زنان در ادبیات جنگ استان بوشهر کم رنگ می باشد و نمی توان به عنوان یک ویژگی خاص از آن یاد کرد. در این پژوهش بررسی اسنادی و کتابخانه ای بوده است که از طریق خوانش متن صورت گرفته است.

مجاز در اشعار پیشاهنگان شعر فارسی (شهید بلخی، رودکی، ابوشکور بلخی، کسایی مروزی، منجیک ترمذی و فردوسی)
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شیراز - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1385
  حسین بحتویی   محمدمهدی جعفری

چکیده ندارد.