پژوهش حاضر به بررسی بازنمایی هویت زنان در سریال های تلویزیون ایران، طی سالهای 1374تا1388 می پردازد. از محوری ترین مفاهیم مرتبط با موضوع بازنمایی؛ هویت یابی فرهنگی است. بر این اساس بازنمایی، فرایندی فرهنگی است که به شکل گیری و تثبیت هویت فردی و جمعی منجر می شود. با توجه به اینکه جریان بازنمایی به واسطه رسانه های جمعی صورت می گیرد، توجه به نقش و جایگاه تلویزیون نیز مهم است.رسانه جمعی مثل تلویزیون، نهادی الگومند و هنجارساز برای مخاطبان، محسوب می شود. این رسانه، طی سالهای اخیر در سریالهای تلویزیونی ایرانی،به ارائه نقش و هویتی از زنان پرداخته که دلالت بر تغییر پذیری دارد. در گذشته تلویزیون در جهت ترویج و تقویت فرهنگ مردسالار،عمل می کرد. اما اخیرا این روند تا حدی کمرنگ شده است. این مساله با توجه به اهمیت تلویزیون و بازنمایی در فرایند شکل گیری،تغییر و تثبیت هویت های فردی و اجتماعی، قابل توجه است.بنابراین موضوع چگونگی بازنمایی زنان در تلویزیون،با توجه به اینکه در فرایند شکل گیری هویت موثر است،از اهمیت زیادی برخوردار است. چگونگی بازنمایی نقش و موقعیت زنان در 5 مجموعه تلویزیونی با موضوعات اجتماعی که در طی سال های 1374تا1387 از تلویزیون پخش شده اند،مورد بررسی قرار گرفته است. روش ما در این پژوهش تحلیل محتوای کمی و کیفی است.واحدهای مشاهده در این پژوهش،سریالهای "پدرسالار" سال 1374، "همسایه ها"سال 1379، "مسافری از هند" سال 82-1381، "میوه ممنوعه"1386، "روز حسرت".1387 است. واحد تحلیل مجموعه ای از گزاره هایی است که در سریال های تلویزیونی در یک مکان و زمان رخ داده اند، مثل صحنه یا مجموعه ای از نمادهایی که در یک فیلم وجود دارند. فرضیه این پژوهش بیانگر این مساله است که در چگونگی بازنمایی زنان در سریالهای تلویزیون طی سالهای 87-1374 تغییراتی مشاهده شده است. شواهد تجربی،ساختار تئوریک تحقیق را تائید کرده است. تائید این مدعا با دستیابی به نتایج حاصل از مشاهده تجربی به دست آمده است. به این صورت که نتایج به دست آمده نشان می دهد که در 5 سریال تلویزیونی مورد مطالعه،به ترتیب سال پخش، میزان فراوانی مربوط به نگرش مردسالار، نشان دهنده کاهش این نگرش از گذشته تا کنون می باشند. همچنین در رابطه با میزان فراوانی نگرش فمینیسم نشان از افزایش این نگرش در سریالهای تلویزیونی را داشته اند. این بدان معناست که تئوری موجود قادر به تحلیل مساله این پژوهش،است.

عنوان این تحقیق «بررسی مقایسه ای میزان احساس امنیت اجنماعی شهروندان خرم آبادی در سال های 84 و93» و موضوع آن معطوف به انجام پیمایش طولی میزان احساس امنیت اجتماعی شهروندان خرم آبادی در سال های مزبور است. انجام این تحقیق با شناسایی یک کار تحقیقی و پیمایشی با عنوان «بررسی میزان امنیت اجتماعی شهروندان خرم آبادی در سال 84» آغاز شد و پس از تکرار همان پیمایش در سال 93، در ادامه نتایج هر دو تحقیق در سطح توصیفی مقایسه ای و تحلیلی مقایسه ای ارزیابی گردید و علاوه بر آن، طرح ارتقاء امنیت اجتماعی نیز در سه سطح میزان اطلاع، میزان موافقت و میزان تأثیر مورد سنجش قرار گرفت. روش پژوهش، تحلیل کمی و در سطح توصیفی است. جامعه آماری، مجموعه افراد بالای 15 سال خانوارهای معمولی ساکن شهر خرم آباد، و حجم نمونه تحقیق،383 نفر است که بر اساس جمعیت سال 90 شهرستان خرم آباد و با بهره گیری از فرمول کوکران محاسبه گردیده است. روش نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای و ابزار سنجش، پرسشنامه است که به صورت مراجعه حضوری انجام پذیرفته است. شواهد تجربی بین نتایج دو تحقیق دلالت بر وقوع تغییرات عمده در مسأله تحقیق دارد. درصد میزان ناامنی در سال 93 نسبت به سال84 در هر 27 گویه تحقیق، کاهش را نشان می دهد که نشان دهنده کاهش میزان جرائم و به عبارتی افزایش میزان امنیت از دیدگاه شهروندان خرم آبادی است. همچنین میزان احساس نا امنی شهروندان در سال 93 نسبت به سال 84 در بین 18 گویه مربوط، 16 گویه کاهش و 2 گویه افزایش احساس نا امنی را نشان می دهد. در نتایج طرح ارتقاء امنیت اجتماعی، شهروندان بیشترین اطلاع را از طرح برخورد با افراد با پوشش غیر اسلامی، و بیشترین موافقت را با طرح جمع آوری اراذل و اوباش داشته اند و بیشترین تأثیر را نیز مربوط به طرح جمع آوری اراذل و اوباش دانسته اند.