بطور کلی نتایج نشان داد که اثر هورمون بر صفات کمی نظیر عملکرد، تعداد میوه در خوشه و سفتی میوه و صفات کیفی نظیر قند کل، قند احیاء و غیر احیاء در سطح یک درصد معنی دار بود. زمان هورمون پاشی نیز بر صفات کمی از جمله طول میوه، نسبت طول به قطر میوه و بذر، نسبت گوشت به بذر در سطح پنج درصد و بر عملکرد، سفتی میوه، طول و وزن بذر وهمچنین بر صفات کیفی شامل، قندکل و قند احیاء در سطح یک درصد معنی دار بود. بنابراین استفاده از هورمون اسید جیبرلیک و بنزیل آدنین بر صفات کمی و کیفی میوه اثر مثبتی داشت. نتایج حاصل از روند تغییرات رشد میوه نیز نشان داد که صفات کمی شامل وزن ترمیوه، طول و قطر میوه و بذر و سفتی میوه تا اواسط مرحله رشد افزایش یافته و پس از آن کاهش یافتند اما بر صفات کیفی نظیر اسید کل و مواد جامد محلول تا اواخر دوره رشد، سیر صعودی نشان دادند. البته درصد آب میوه تا اواخر دوره رشد سیر نزولی داشت. این نتایج این موضوع را نشان می دهد که در مراحل اولیه رشد که تقسیم سلولی انجام می پذیرد، هورمون ها تأثیر مثبتی بر صفات کمی داشته است. بنابراین افزایش در صفات کمی از مراحل اولیه رشد میوه القاء شده است. البته با توجه به روند تغییرات، صفات کیفی مورد بررسی میوه (درصد آب، اسید کل، ph، مواد جامد محلول) کمتر تحت تأثیر هورمون ها قرار گرفتند. بنابراین این نتایج گویای آن است که دو هورمون اسید جیبرلیک و بنزیل آدنین به صورت مخلوط و آن هم غلظت بالای این هورمون ها (ترکیب هورمونی 200 پی پی ام ga3+100 پی پی ام ba)، بهترین نتایج را بر صفات کمی و برخی از صفات کیفی(قند کل، قند احیاء و غیر احیاء) داشتند.