به منظور بررسی اثرات کاهش پروتئین خام جیره با استفاده از جایگزینی کلاژن هیدرولیز شده در جیره‏ها‏ی بر پایه ذرت – کنجاله سویا، دو سطح از پروتئین خام جیره (سطوح 20 و 22% در دوره رشد و 5/19 و 2/18% در دوره پایانی) و چهار سطح از کلاژن هیدرولیز شده ( 0، 3، 6 و 9% ) در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 4×2 با 3 تکرار و 15 قطعه جوجه گوشتی نر در هر واحد آزمایشی مورد بررسی قرار گرفت. جیره‏ها‏ی آزمایشی در طی 2 دوره رشد (10 تا 24 روزگی ) و پایانی (24 تا 42 روزگی ) در اختیار پرنده‏ها‏ قرار گرفتند. اثرات سطوح پروتئین جیره بر افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی معنی‏دار بود (01/0>p). کاهش عملکرد در تیمار حاوی 20 درصد پروتئین خام را می توان به تاثیر سطوح بالای کلاژن نسبت داد، زیرا تیمارهای 0-20% و 0-%22 کاملا از نظر این سه فراسنجه، یکسان بودند. اثر افزودن سطوح مختلف کلاژن هیدرولیز شده نیز بر میانگین افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل معنی‏دار بود (01/0>p). بین سطوح صفر و 3 درصد کلاژن هیدرولیز شده، تفاوت معنی دار نبود، در حالی که کمترین افزایش وزن، مصرف خوراک و بالاترین ضریب تبدیل غذایی در سطح 9 درصد مشاهده گردید. اثر متقابل سطوح پروتئین و کلاژن بر میانگین افزایش وزن، مصرف خوراک و همچنین ضریب تبدیل غذایی معنی‏دار بود (01/0>p). تیمار حاوی پروتئین پایین و 9 درصد کلاژن، کمترین مصرف خوراک و افزایش وزن را نشان داد. در نهایت، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که می توان پروتئین خام جیره را تا حدود 2 درصد کمتر از توصیه سویه، با افزودن اسیدهای آمینه ضروری (لیزین، متیونین و ترئونین) کاهش داد و کلاژن هیدرولیز شده را تا سطح 3 درصد جایگزین کنجاله سویا نمود.