هدف این مطالعه، تعیین شیوع آلودگی با انگل های روده ای در مراکز عرضه سبزیجات مصرفی در منطقه شهرکرد، طی فصول مختلف سال و کارآیی روش های متفاوت شستشو، در حذف انگل ها است. در مجموع 304 نمونه سبزی شامل جعفری، نعناع، پیازچه، ریحان، گشنیز، شوید، تره، تره شاهی، ترخون، تربچه و خرفه از بازار سبزیجات خریداری شد. هر نمونه به سه گروه تقسیم شد. یک گروه به عنوان نمونه نشسته استفاده شد و گروه های دوم و سوم با روش های سنتی و شستشوی استاندارد، شسته شدند. نتایج حاصله نشان داد: 6/32% از نمونه های نشسته، آلوده به انگل های روده ای بودند، اما تنها 3/1% از نمونه هایی که به طریق سنتی شسته شده بودند، آلوده بودند و هیچ یک از نمونه های شسته شده به روش استاندارد، آلوده به انگل نبودند. انگل هایی که در نمونه های سبزی نشسته، شناسایی شدند شامل آسکاریس لومبریکوئیدس (ascaris lumbricoides) (1/14%)، تنیا (taenia) و گونه های اکینوکوکوس (echinococcus spp.) (2/9%)، توکسوکارا (toxocara) (3/3%)، گونه تریکواسترانژیلوس (trichostrongylus) (3/4%)، انتامبا کلی (entamoeba coli) (2/9 %) و ژیاردیا لامبلیا (giardia lamblia) (2/8%) بودند. میزان آلودگی انگلی در فصول مختلف سال به شرح زیر بود: 55% در بهار، 5/45% در تابستان، 9/14% در پاییز و 3/12% در زمستان. نتایج، نقش برجسته سبزیجات خام نشسته را در انتقال انگل های روده ای به انسان نشان می دهد و همچنین بر استفاده از روش شستشوی استاندارد (شستشو و ضد عفونی) قبل از مصرف سبزیجات به جای روش سنتی (شستشوی سریع بدون مواد ضد عفونی کننده) تاکید می کند.