زبور مانوی یکی از نوشته های مانی و از زیباترین سروده های آیین مانوی است. تا پیش از بررسی دست نوشته های منحصر به فرد این اثر به سه زبان فارسی میانه، پهلوی اشکانی و سغدی از ناحیه تورفان، زبور قبطی تنها منبع موجود به شمار می رفت. بن مایه این متن ها ستایش است، بویژه در بردارنده ستایشی هایی هستند که برای ایزدان اساطیرمانوی تقدیم می گردند. در این پژوهش پس از درآمدی بر ادبیات مانوی و تاریخچه زبور قبطی و تورفانی در نخستین فصل، به بررسی کوتاهی از محتوی زبور و زبان آن در فصل دوم پرداخته ، دست نوشته های زبور تورفانی را معرفی نموده ایم. در ادامه تعدادی از این متنها را انتخاب نموده و پس از توضیحاتی درباره ویژگیهای هر قطعه، آنها را بر اساس محتوا مرتب کرده ایم. در فصل سوم به حرف نویسی، آوانویسی و ترجمه این متن ها پرداخته شده است. توضیحات لازم مفهومی، دستوری و یا ریشه شناختی آنها در فصل چهارم به همراه نتیجه گیری آورده ایم و در فصل انتهایی نیز واژه نامه ای بر اساس متن های پژوهش تنظیم شده است.