چکیده: یکی از مهم ترین و گسترده ترین روشهای تولید آهن روش میدرکس می باشد. در این روش گاز احیا کننده که قسمت عمده آن را منو اکسیدکربن و هیدروژن تشکیل می دهند به درون کوره احیا دمیده می شود .گاز احیاء کننده پس از انجام عملیات احیاء و تبدیل گندله کانی آهنی به آهن اسفنجی از کوره خارج می گردد. گاز احیا کننده در راکتور ریفورمینگ تولید می گردد و در این راکتور گاز طبیعی با بخار آب و دی اکسید کربن واکنش داده و گاز احیاء کننده تولید می شود. در فرایند میدرکس ارتباط بین کوره احیاء و راکتور ریفورمینگ از اهمیت خاصی برخوردار است. سوال مهم در این فرایند اینست که راکتور ریفورمینگ با چه شرایطی کار کند که بهترین تعامل را با کوره احیاء داشته باشد. در این تحقیق راکتور ریفورمینگ مورد بررسی و مدلسازی قرار گرفت و تاثیر پارامترهایی مانند دما، خوراک و فشار بر کیفیت گاز احیا کننده ارزیابی شد. نتایج حاصل نشان می دهد افزودن بخار به گاز خوراک ، کاهش دی اکسید کربن و بالا بردن دمای گاز خوراک راکتور ریفورمینگ تاثیر مثبتی بر کیفیت گاز احیاء کننده دارند. کلمات کلیدی: مدلسازی ، آهن سازی، میدرکس، گاز احیا کننده، ریفورمینگ

در این تحقیق تأثیر افزودن 05/0 درصد عنصر استرانسیوم به مذاب آلیاژ a356 و al با خلوص تجاری بر رفتار عیب اکسید فیلم دولایه و همچنین تأثیر این عنصر بر نرخ اکسیداسیون al با خلوص تجاری مورد مطالعه قرار گرفت. تغییرات صورت گرفته در ترکیب شیمیایی و مورفولوژی لایه ها ی اکسیدی به وسیله eds،sem مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از بررسی تأثیر استرانسیوم بر رفتار عیب فیلم اکسید دولایه در مذاب al با خلوص تجاری نشان دادند که حضور استرانسیوم با ایجاد دگرگونی تدریجی در سطح لایه اکسید و تشکیل اکسید دوتایی al-sr و در زمان های طولانی اکسید استرانسیوم، باعث انجام فرایند ترمیم عیب اکسید فیلم دو لایه گردید. نتایج حاصل از بررسی تأثیر استرانسیوم بر رفتار عیب اکسید فیلم دو لایه در آلیاژ a356 نشان دادند که حضور استرانسیوم باعث به تعویق انداختن فرایند ترمیم عیب اکسید فیلم دو لایه گردید. نتایج حاصل از بررسی تأثیر استرانسیوم بر نرخ اکسیداسیون al با خلوص تجاری نشان دادند افزودن استرانسیوم باعث افزایش نرخ اکسیداسیون آلومینیوم با خلوص تجاری گردید، این اثر با افزایش بیشتر استرانسیوم تشدید گردید. همچنین نتایج نشان دادند این اثر در حالت استاتیک نسبت به حالت دینامیک شدیدتر است.

در تحقیق حاضر ترمودینامیک استحاله لایه های اکسیدی در مذاب آلیاژ آلومینیوم خالص و آلیاژ های آلومینیوم با 3/0، 1، 2، 3 و5/4 درصد منیزیم توسط آزمایش ترموگراویمتری (tga) و بررسی میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین ترتیب دو مکانیزم متفاوت تبدیل اکسید al2o3 بهmgal2o4 و mgo برای آلیاژها 2 درصد منیزیم و بالاتر و آلیاژهای کمتر از 2 درصد مورد شناسایی قرار گرفت. همچنین در تحقیق حاضر برای بررسی احتمال ترمیم عیب اکسید فیلم دو لایه سعی شد تا با ایجاد و نگهداری دولایه اکسیدی در تماس با یکدیگر درون مذاب آلومینیوم حاوی 7/0 و 2 درصد منیزیم، عیب اکسید فیلم دولایه به طور فیزیکی طی زمان های1 دقیقه تا 50 ساعت مدل سازی گردد لایه های اکسیدی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان دادند که لایه های اکسید آلومینیم درون مذابی حاوی7/0 درصد در زمان 20 دقیقه شروع به پیوند کرده اند و برای مذاب حاوی 2 درصد منیزیم پیوند در زمان های بیش از 10 ساعت مشاهده شد.

در این پژوهش تاثیر سیلیسیم بر ماشینکاری برنج بدون سرب بررسی شد. در این تحقیق پارامترهای مهمی از قبیل نیروی تراشکاری، کلاس براده و کیفیت سطح نمونه های ریخته گری شده پس از ماشینکاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دادکه سیلیسیم در رنجی از درصد مس (%5/74-5/69) که مورد بررسی قرار گرفت و در غیاب سرب می تواند ماشینکاری برنج را بهبود ببخشد. براده-های تولید شده نشان دادند که این آلیاژ برای کار با دستگاه سری تراش مناسب است. همچنین کیفیت سطح نمونه ها پس از ماشینکاری نسبت به آلیاژ برنج خوشتراش (برنج سرب دار) افزایش یافت ونیروی ماشینکاری نیز با افزایش درصد سیلیسیم کاهش پیدا کرد.

اکستروژن و زینتر کردن دو روش کلی جهت تولید آهنربا ها ی چسبی nd-fe-bمی باشنداما با کاهش خواص مغناطیسی همراه هستند. استفاده از چسب و بهینه کردن پارامترهای موثر بر آن به منظور حذف روش زینتر می تواند راه حل مناسبی باشد. از سوی دیگر، افزودن چسب موجب کاهش خواص مغناطیسی می گردد. در این پژوهش سه نوع چسب به عنوان زمینه کامپوزیتnd-fe-b و چهار نوع پودر مورداستفاده قرار گرفته اند. پارامتر ها ی موثر در ساخت این آهنربا عبارتند از:(1) نوع پودر، (2) اندازه دانه بندی پودر، (3) مقدار چسب مورد استفاده، (4) دمای کیور، (5) زمان کیور، (6) فشار، (7) نحوه پرس کردن و (8) نوع اتمسفر. در ابتدا باثابت نگه داشتن پودروبه کارگیری چسب آرالدیت، مقدار تخمینی چسب مورد استفاده اندازه، دانه بندی مناسب پودر و نوع اتمسفر مورد استفاده مشخص گردیدو با تکرارآزمایشات در جهت معکوس مقدار بهینه چسب مورد استفاده به دست آمد. این مراحل برای دو چسب دیگر هم تکرار شد و مقدار بهینه هرکدام از پارامتر ها ی فوق تعیین گردید. پس از بهینه شدن این پارامتر ها برای بدست آوردن ترکیب بهینه پودر مغناطیسی مورد استفاده، پودر nqp-a , nqp-b nqp-l با هر یک از پودر ها مخلوط و اثرات پارامتر ها ی از پیش بهینه شده روی آن بررسی و از بین آنها بهترین چسب انتخاب گردید.

آهن رباهای چسبی دارای قدرت مغناطیسی زیادی هستند و از آنها در ساخت تجهیزات الکتریکی از قبیل الکتروموتورها، موتورهای d.c، صنایع کمپرسورسازی استفاده می شود. دراین تحقیق به بررسی امکان ساخت آهن رباهای چسبیnd-fe-b به دو طریق پرداخته شده است. در روش اول ساخت بر پایه حلال بوده و از سه نوع چسب پلی استر، pvc و چسب نایلون اتفاده شده است. برای انحلال پلیمرهای مذکور از حلال های خاصی استفاده شد، که عبارتند از استون برای پلی استر، دی کلرو متان و تولوئن برای pvc و متیل پیرولیدن برای نایلون. ساخت قطعات آهن ربایی به این روش امکان پذیر نشد. در روش دوم یعنی روش ساخت بر پایه ذوب، به منظور اختلاط پودر فلزی با زمینه پلیمری، نخست پلیمر مورد نظر ذوب و به طور کامل با پودر فلزی مخلوط گردید. سپس مخلوط حاصل به صورت گرانول خرد و توسط یک دستگاه تزریق ماردونی تزریق گردید.که در این روش انجام عملیات ساخت مویثرشد. در نهایت خواص کششی و مغناطیسی نمونه های تولید شده مورد بررسی قرار گرفتند. مشاهده شد، که با افزایش مقدار پودر استحکام قطعات افزایش می یابد. همچنین با افزایش مقدار nd پسماند مغناطیسی، نیز افزایش می یابد.

آلیاژ a356 یکی از پرکاربرد ترین آلیاژهای آلومینیوم است. عیب اکسید فیلم دوتایی از مهمترین عیوب موجود در آلیاژهای آلومینیوم است که باعث کاهش خواص مکانیکی این آلیاژها می شود. لذا مطالعه رفتار این عیب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این تحقیق تأثیر هم زدن مکانیکی مذاب آلیاژ a356 بر روی اکسید فیلم های دوتایی مورد مطالعه قرار گرفت. با این هدف 3 سری آزمایش طراحی و انجام شدند، نگهداری مذاب در کوره، هم زدن مذاب با سرعت 90 دور در دقیقه و هم زدن مذاب با سرعت 250 دور در دقیقه. حفرات سطح مقطع نمونه های منجمد شده در دستگاه تست فشار تقلیل یافته مورد آنالیز تصویری قرار گرفتند. نتایج حاصل از انجام آزمایشات نشان دادند که هم زدن مذاب با سرعت 250 دور در دقیقه سبب افزایش تعداد و درصد حفرات گردید که این امر نشان دهنده تولید و ورود اکسید فیلم دوتایی به مذاب در اثر تلاطم زیاد است. نتایج آزمایشات هم زدن با سرعت 90 دور در دقیقه نشان دادند که هم زدن مذاب با سرعت 90 دور در دقیقه، سبب کاهش تعداد و درصد حفرات می شود و تأثیر مثبتی بر حذف اکسید فیلم های دو تایی از مذاب داشته و به بهبود کیفیت مذاب کمک می کند. مشخص شد که هم زدن با سرعت 90 دور در دقیقه بر روی ترک خوردن اکسید فیلم های دوتایی و مصرف هوای محبوس در آنها نیز موثر است. آزمایشات نگهداری مذاب نیز نشان دادند که نگهداری مذاب تا زمان های 40 دقیقه می تواند منجر به کاهش تعداد حفرات در نمونه های تست فشار تقلیل یافته شود. از زمان 24 دقیقه به بعد، هم زدن مذاب با سرعت 90 دور در دقیقه باعث کاهش دانسیته سطحی حفرات تا مقادیری کمتر از آزمایش نگهداری شد.

سیستم مس- تیتانیم با دارا بودن یک منطقه حد حلالیت در دیاگرام فازی خود و کاهش آن با پایین آمدن دما، دارای خاصیت رسوب سختی است. در تحقیق حاضر با کمک تکنیک آلیاژسازی مکانیکی، امکان افزایش حلالیت تیتانیم بیش از مقادیر تعادلی مورد بررسی قرار گرفته است. آلیاژسازی در آسیاب گلوله ای سیاره ای در مدت زمان های 4، 12، 48، 96 و 192 ساعت بر روی پودرمس با مقادیر مختلف تیتانیم (1، 3 و 6 درصد وزنی) انجام گرفت. پودرهای حاصل از آسیاکاری توسط دستگاه پراش اشعه ایکس (xrd) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) آنالیز شدند. کرنش داخلی و اندازه کریستال با روش ویلیامسون هال و پارامتر شبکه با تابع برون یاب محاسبه شدند. نتایج حاصله نشان می دهد که اندازه کریستال مس با افزایش زمان آلیاژسازی تا حدود 23-17 نانومتر کاهش و همزمان با آن کرنش داخلی مس با زمان آسیاکاری افزایش یافت. نتایج بدست آمده در این تحقیق حاکی از این است که مقادیر محاسبه مربوط به تغییرات پارامتر شبکه بر حسب میزان عنصر تیتانیم حل شده در زمینه مس، در محدوده ذکر شده در گزارشات قبلی می باشد. سپس نمونه های آسیاکاری شده، پرس و در دماهای 450، 600 و 750 درجه سانتیگراد به مدت نیم ساعت در اتمسفر آرگون تحت عملیات تف جوشی قرار گرفتند. مقدار سختی نمونه ها تا زمان 96 ساعت افزایش است. همچنین حداکثر سختی نمونه های تف جوشی شده، در دمای 650 درجه سانتیگراد بدست آمد که به تشکیل رسوبات ریز غنی از تیتانیم در زمینه مس، نسبت داده شد.

آخال غیر فلزی ترکیبات اکسیدی، سولفیدی،کاربیدی، نیتریدی و یا ترکیبی از موارد قبل هستند که در اکثر موارد بر خواص مکانیکی فولاد ها تاثیرات منفی دارد از این رو بررسی آخال اکسیدی در فولاد سازی از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این پژوهش نحوه تشکیل آخال اکسیدی، تغییر ترکیب شیمیایی آخال اکسیدی و عوامل موثر بر ترکیب شیمیایی آن در طول عملیات کوره پاتیل مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور نمونه های تهیه شده از فلز مذاب و سرباره مورد آنالیز شیمیایی و آنالیز آخال قرار گرفتند. آنالیز شیمیایی به روش xrf و آنالیز آخال به روش دوبعدی سطح مقطع توسط میکروسکوپ الکترونیsem مجهز بهeds به صورت کیفی و کمی بر روی نمونه ها صورت پذیرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که اکسید-های ناپایدار سرباره با افزایش پتانسیل اکسیژن سرباره و فلز مذاب سبب تشکیل آخال اکسیدی جدید در ابتدای کوره پاتیل می گردند که اکثر آخال اکسیدی در ابتدای کوره پاتیل شامل اکسید آلومینیم، اکسید منگنز، اکسیدسیلیسیم و ترکیبی از این اکسید ها هستند. در ادامه فرآیند کوره پاتیلی، تاثیر دیواره پاتیل و سرباره کوره پاتیل سبب تشکیل آخال اسپینل آلومینیم-منیزیم و همچنین اصلاح آخال آلومینایی به کلسیم آلومینا می گردد. در انتهای فرآیند کوره پاتیل، آخال اکسیدی شامل اکسید های پایدارتر آلومینیم-کلسیم-منیزیم و اکسید آلومینیم-سیلیسیم-منگنز-کلسیم-منیزیم بود.

توسعه آلیاژهای برنج بدون سرب در چند سال اخیر به دلیل مسایل زیست محیطی و آیین نامه بین المللی سلامت در مورد مضرات استفاده ا ز سرب مورد توجه برخی محققین بوده است. یکی از آلیاژهای مورد نظر محققین برای این منظور برنج های سیلیسیم دار بدون سرب بوده است که به نظر می رسد از لحاظ خواص و ویژگی ها و همچنین جنبه های اقتصادی سیلیسیم می تواند برای این منظور مفید باشد. در پژوهش حاضر 6 آلیاژ برنج با ترکیب های 0، 1/0، 4/0، 8/0، 2/1و 7/1 درصدوزنی سیلیسیم بر پایه آلیاژ cu-40%zn تهیه شد. میکروساختار و فازهای شکل یافته شناسایی و آنالیز شدند و تاثیر سیلیسیم بر میکروساختار و فازهای شکل یافته مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهدکه با افزودن سیلیسیم تا 7/1درصدوزنی در برنج های ریختگی، احتمالأ فاز جدیدی به وجود نمی آید وتنها کسر حجمی فازهای ? و ? تغییر می کند. به علاوه افزودن سیلیسیم تا میزان حداقل 2/1درصد سبب ایجاد ساختاری با دانه-بندی بهتر و سختی بالاتر می شود. نتایج آنالیز دیلاتومتری نیز در این پژوهش نشان داد که افزودن سیلیسیم باعث افزایش دمای استحاله منظم شدن می شود و ضریب انبساط آلیاژ را نیز افزایش می دهد.

در این تحقیق تاثیر نگهداری فلز در حالت مذاب بر اتصال لایه¬های اکسیدی و ترمیم عیب اکسید فیلم دولایه مورد بررسی قرار گرفته و بدین منظور از دو روش آزمایش انجماد در فشار تقلیل یافته (rpt) و آنالیز آماری ویبول استفاده گردید. در هر دو روش به منظور تولید اکسید فیلم دو لایه، مذاب آلیاژ¬های مورد نظر از ارتفاع مشخصی درون بوته دوم ریخته شدند. در روش انجماد در فشار تقلیل یافته از مذاب آلیاژهای a356، a357 و al-2%mg-7.5%si به طور جداگانه در فواصل زمانی معین نمونه¬برداری شد. سطح داخلی حفره¬های نمونه rpt به -وسیله sem وedx مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق اول نشان داد که در آلیاژ a356 پس از گذشت مدت زمان طولانی در لایه¬های اکسیدی ترمیم انجام می¬گیرد که سرعت پایین انجام استحاله در لایه¬های اکسیدی به منیزیم کم آلیاژ ارتباط دارد. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که لایه¬های اکسید¬ فیلم در آلیاژ a357 پس از مدت زمان نسبتاً کوتاهی به هم اتصال یافته و این باعث کاهش گردی حفره¬ها و کاهش میزان تخلخل نمونه¬ها می¬شود. برای آلیاژ دارای 2% منیزیم علیرغم افزایش سرعت استحاله لایه اکسیدی al2o3 به mgal2o4 هیچگونه اتصالی در میان لایه¬های اکسیدی مشاهده نشده و علت آن به افزایش میزان هیدروژن محلول در مذاب در اثر بالا رفتن میزان منیزیم آن، نسبت داده شد. در روش آنالیز آماری ویبول پس از تولید اکسید فیلم دولایه و نگهداری مذاب al-0.7% mg برای مدت زمان معین در داخل کوره، به مذاب اجازه داده شد تا منجمد گردد. سطح شکست نمونه¬های تست¬کشش به وسیله sem و edx مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل شده حاکی از آن بود که مدول ویبول در ابتدا کاهش می¬یابد که این کاهش به نفوذ هیدروژن به فضای داخلی اکسید فیلم¬ها مرتبط است و پس از آن افزایش پیدا می¬کند که همزمان با این افزایش شواهدی مبنی بر اتصال لایه¬های اکسیدی مشاهده گردید. در مجموع نتایج حاصل از هر دو آزمایش نشان می¬دهد که چنانچه اکسید فیلم¬های دو لایه به مدت زمان کافی در مذاب باقی بمانند، ترمیم شده و دو لایه آن¬ها به یکدیگر پیوند میخورند. نتایج همچنین اهمیت میزان عنصر آلیاژی فعال در ایجاد پیوند بین لایه¬های اکسیدی را مورد تاکید قرار می¬دهند.

در این پژوهش، احتمال ترمیم عیب فیلم اکسید دولایه نگهداری شده در مذاب آلومینیوم حاوی 0/05% و 0/01% کلسیم، همچنین تاثیر 0/05% کلسیم بر حذف تخلخل موجود در آلیاژ a356 مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات رخ داده در ترکیب و مورفولوژی لایه¬های اکسیدی (در آزمایش اول) و هرگونه استحاله فازی ایجاد شده در سطح داخلی حفره¬ها (در آزمایش دوم) توسط sem و edx مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور در آزمایش اول با نگهداری دو لایه اکسید آلومینیوم در تماس با یکدیگر و هوای محبوس بین آنها در مذاب آلیاژهای نامبرده به ترتیب در بازه 180-4 و 150-4 دقیقه عیب فیلم اکسید دولایه مدل¬سازی شد. نتایج نشان داد که ترمیم این عیب با افزایش زمان نگهداری در حالت مذاب، برای هر دو آلیاژ تا زمان 1 ساعت افزایش و پس از آن کاهش یافت. علت برقراری پیوند بین لایه¬ها انجام استحاله تبدیل آلومینا به فاز آلومینات¬های کلسیم عنوان گردید. در آزمایش دوم به کمک تست انجماد در فشار تقلیل یافته تاثیر نگهداری مذاب آلیاژ a356-0.05%ca بر اتصال لایه¬های اکسیدی و حذف تخلخل¬های گازی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور مذاب این آلیاژ جهت تولید فیلم اکسید دولایه از ارتفاع مشخصی به بوته¬ی دوم ریخته شد. از مذاب به فواصل زمانی 15 دقیقه نمونه¬برداری گردید. نتایج حاصله نشان دادند که نگهداری مذاب این آلیاژ در 180 دقیقه کمترین در صد تخلخل را به همراه داشت که علت آن حذف بسیاری از فیلم¬های اکسیدی در اثر نفوذ هیدروژن به درون عیوب فیلم اکسید دولایه، انبساط و صعود آن به سطح مذاب گزارش داده شد.

امروزه یکی از مباحث اصلی در تولید فولاد تمیز حذف آخال های غیر فلزی موجود در فولاد مذاب به نحو مطلوب می باشد بدین منظور عوامل موثر بر کاهش آخال ها در فولاد مذاب و فراهم کردن شرایط مطلوب جهت نیل به این هدف همواره مورد تحقیق و بررسی بوده است. درمجتمع فولاد اسفراین، عمل ذوب قراضه در یک کوره قوس الکتریکی انجام شده و سپس طی مراحل فولادسازی ثانویه در کوره lf و فرایند vd، فولاد تمیز تولید می شود. در این پروژه اثر پارامترهای موثر در ایجاد آخال های غیر فلزی در فولاد های کم کربن از جمله عناصر آلیاژی، عوامل احیاء کننده(از قبیل si وal)، جداره نسوز پاتیل و... مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج بررسی آخال های غیر فلزی موجود در فولاد مذاب در مراحل مختلف تولید نشان می دهد که: با افزودن عناصر اکسیژن زدا مانند al وsi در کوره lf آخال های زیادی درون فولاد مذاب تشکیل می شوند و با گذشت زمان طی فرایند فولاد سازی در lf و vd کاهش چشمگیری می یابند. لذا با سرباره گیری کامل بعد از تخلیه ذوب از eaf وسرباره سازی مناسب در lf می توان میزان نهایی آخال های موجود در فولاد را کاهش داد.

توسعه آلیاژهای برنز¬آلومینیم به¬دلیل استحکام بالا همراه با قابلیت شکل¬پذیری، مقاومت به خوردگی بالا در آب دریا و هدایت الکتریکی مناسب همراه با استحکام باعث شده امروزه مورد توجه محققین و صنعت¬گران قرار گیرد. درتحقیق حاضر آلیاژهایی با درصدهای وزنی متفاوت از عناصر آلیاژی آلومینیم، آهن و نیکل ریخته¬گری شد. پس از آن تاثیر عناصر آلیاژی آهن و نیکل بر ریزساختار وکسر حجمی فازهای تشکیل شده مورد بررسی قرار گرفت. همچنین سختی آلیاژها ریخته شده اندزه¬گیری شد. مورفولوژی نمونه¬های ریخته¬گری شده توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مشاهده شدند. جهت تعیین فازهای تشکیل شده از آنالیز تفرق اشعه ایکس استفاده گردید. همچنین به منظور بررسی ضریب انبساط حرارتی خطی نمونه¬ها از دستگاه دیلاتومتری مدل netsch استفاده شد.نتایج حاکی از آن است که اضافه کردن آهن سبب ریز شدن میکروساختار می¬شود. اگر عناصر نیکل و آهن هرکدام به¬طور مجزا در آلیاژ آلومینیم برنز استفاده گردند، باعث کاهش درصد فازآلفا (محلول جامد بین¬نشین آلومینیم در مس) و افزایش درصد فازهای حاصل از واکنش یوتکتوئید می¬شوند. هم¬چنین اگر این عناصر به¬طور همزمان درآلیاژ آلومینیم برنز استفاده شوند باعث افزایش درصد فاز آلفا می¬گردند. نتایج حاصل از سختی سنجی نشان داد که بیشترین سختی را آلیاژهای حاوی آهن دارند.علاوه بر این ضریب انبساط حرارتی خطی برای فاز آلفا¬ی تشکیل شده، محاسبه گردید که مقدار آن برابر /k1 5-10× 22/1 بود.

عیب اکسید فیلم دولایه یک عیب تازه شناخته در صنایع ریخته گری آلومینیوم است. این عیب به دلیل کوچک بودن تا مقیاس نانو قابلیت آشکار سازی بسیار پایینی دارد و به همین دلیل ماهیت کاملا شناخته شده ای ندارد. تا کنون بررسی های زیادی در مورد رفتار عیب اکسیدفیلم دو لایه در مذاب با ترکیبات آلیاژی مختلف انجام گرفته است. اکثر این تحقیقات در مورد رفتار عیب ساکن و یا درون مذاب بدون حرکت بوده است و اطلاعات زیادی در مورد رفتار عیب در مذاب های پر تلاطم در دست نیست. در این تحقیق تاثیر اعمال ارتعاش مکانیکی بر رفتار عیب اکسیدفیلم دولایه در مذاب های آلیاژی a356 و a357 بررسی شد. بررسی رفتار عیوب با استفاده از آنالیز انجماد در فشار تقلیل یافته، آنالیز میکروسکوپی sem و آنالیزهای کوانتومتری بود. به منظور مقایسه رفتار عیب در مذاب های ساکن و مرتعش شده از هر دو نوع مذاب در فواصل زمانی مشخص نمونه گیری انجام شد. نتایج نشان داد که اعمال ارتعاش باعث شکست لایه های اکسیدی سطحی و داخلی مذاب می شود. تلاطم داخلی مذاب باعث افزایش سرعت فرایندهای پخش و یکنواخت شدن هیدروژن درون مذاب می شود. ایجاد ترک و شکست اکسیدفیلم های معلق در مذاب شرایط را برای نفوذ مذاب به درون عیوب و مصرف اتمسفر داخلی به دام افتاده درون عیب، فراهم می کند.

خوردگی داخلی خطوط لوله انتقال از پدیده های زیان بار در صنعت نفت و گاز می باشد. در این تحقیق با استفاده از روش انجام آزمایش های الکتروشیمیایی، خوردگی فولادapi 5l x65 در دو محیط گازی اشباع از o2 و co2 بررسی شد. تغییر پارامترهایی همچون دمای محلول، غلظت اسید استیک و سرعت چرخش همزن، بر رفتار خوردگی فولاد مورد نظر در محلول پایه ی 5/3% nacl مورد تحقیق قرار گرفت. لازم به ذکر است که در تمام حالات مذکور خوردگی محیط اشباع از گاز o2 نسبت به محیط اشباع از گاز co2 شدیدتر بود.