رساله حاضر به بررسی تاریخ تحولات سیاسی لارستان از سقوط صفویه تا استقرار قاجاریه می پردازد. خلاء قدرت و به هم ریختگی سیاسی ایران در زمان سقوط صفویه، زمین? مساعد و مناسبی برای رشد و گسترش قدرت های محلی را در لارستان فراهم آورد. منطقه لارستان از 1135 تا 1190ه.ق. شاهد شورش های گسترده خان های محلی بود. ناامنی های شدیدی که بدنبال این درگیری ها بوجود آمد، حیات اقتصادی واجتماعی منطقه را به خطر انداخت و باعث از هم پاشیدن حیات سیاسی منطق? لارستان گردید. شیخ احمد مدنی در حوالی 1130ه.ق. با کمک مردم سنی مذهب لارستان، اوز را به صورت یک قلع? نظامی و مرکز فعالیت های ضد شیعی خود درآورد. وی پس از سقوط اصفهان با اهالی خنج، سده، بلوک و باغ، متفق گشته و به یاری افغانان شتافت و توانست با کمک افغانان و سنیان ناراضی، شورش بزرگی را بر علیه حکومت صفویه و افشاریه در لارستان تشکیل دهد. خاندان نصیرخانی پس از سرکوب شورش شیخ احمد مدنی، بعد از یک دوره جنگ ودرگیری در جنوب ایران به قدرت رسیدند. این خاندان با نبود حکومت مرکزی قدرتمند و هرج ومرج کشور درصدد تسلط بر شیراز و تاسیس حکومت در ایالت پهناور فارس برآمدند. با روی کار آمدن حکومت زندیه در شیراز، این دو سلسله به دلیل هم مرز بودن و رقابت برای تسلط بر مناطق تجاری، برای تضعیف و از بین بردن حکومت رقیب تلاش کردند. زندیان برای تسلط بر راه های تجاری جنوب که در اختیار خوانین نصیرخانی بود، بارها به دلایل مختلف به لار لشکرکشی نمودند. خوانین نصیرخانی نیز برای سرنگون ساختن حکومت زندیه و تسلط بر شیراز بارها به قلمرو زندیان تجاوز کردند و بیشترین کمک های مالی و نظامی را برای رقیبان حکومت زندیه فراهم نمودند. به طور کلی رساله حاضر ترسیم اوضاع سیاسی لارستان در دوره های یاد شده بر پایه منابع موجود است که نویسنده نهایت سعی خود را برای ارائه تصویری مطلوب از این موضوع نموده است.