هدف از این تحقیق، تعیین سن بهره برداری بهینه صنوبر (popolus deltoides) و تعیین نرخ بازدهی صنوبرکاری در استان گیلان بود. به منظور تعیین سن بهینه بهره برداری از داده های رویش، قیمت چوب سرپا ، هزینه و درآمد صنوبرکاری استفاده شد. از آنالیز رگرسیونی برای تعیین بهترین مدل رویش کلن های مختلف صنوبر دلتوئیدس استفاده شد. نتایج نشان داد که بهترین رابطه بین رویش سالیانه و حجم در هکتار یک مدل رویش لجستیک یا تابع درجه دوم است. همچنین نتایج نشان داد که بهترین رابطه بین سن و حجم در هکتار یک تابع درجه سوم می باشد. معادله قیمت چوب سرپای صنوبر با استفاده از مدل خود کاهشی بدست آمد. با توجه به قیمت، رویش سالیانه و نرخ سود بانکی، سن بهینه کلن مختلف صنوبر دلتوئیدس به دست آمد. در واقع، سنی که حداکثر ارزش خالص فعلی بعلت قطع درختان بدست می آید. نتایج نشان داد که سن بهره برداری بهینه صنوبر به ازای نرخ های مختلف سود بانکی و فواصل کاشت مختلف تغییر می کند. در نهایت نرخ بازدهی صنوبرکاری با استفاده از پرسشنامه بدست آمد. نتایج نشان داد که نرخ بازده سرمایه گذاری صنوبرکاری برابر با 14/16 درصد است.