امروزه کاربرد پدیده دگرآسیبی در مدیریت علف های هرز از اهمیت زیادی برخوردار است. این آزمایش به منظور بررسی تاثیر آللوپاتیک دو گونه علف هرز تلخه و علف هفت بند روی خردل وحشی، تاج خروس و ازمک انجام شد. اسانس علف هرز تلخه با استفاده از دستگاه کلونجر گرفته شد. عصاره گیری از اندام های هوایی علف های هرز توسط دستگاه سوکسیله انجام شد. غلظت های 1 و 1/0، 01/0، 001/0 میلی گرم بر میلی لیتر با حل کردن اسانس و عصاره علف های هرز تلخه و علف هفت بند در آب مقطر تهیه شد. آزمایش های فیتوتوکسیک در آزمایشگاه و گلخانه روی جوانه زنی بذر، طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن تر سه گونه علف هرز خردل وحشی، تاج خروس و ازمک انجام شد. نتایج نشان داد که علف های هرز تلخه و علف هفت بند اثرات فیتوتوکسیک بالایی دارند. بیشترین اثرات بازدارندگی اسانس و عصاره ها روی علف هرز ازمک نسبت به دو گونه علف هرز دیگر مشاهده شد. آنالیز اسانس علف هرز تلخه نشان داد کهcaryophyllen oxide به مقدار 69/9 درصد، cubebene- ?57/9 درصد، ?-caeyophyllen 21/9 درصد و ?-copaenبا مقدار 71/8 درصد ترکیبات اصلی موجود در اسانس هستند. همچنین در عصاره اندام-های هوایی تلخه ترکیبات پلی استیلنی وجود داشت که تاثیر دگرآسیبی شدیدی دارند.

نتایج حاصل نشان داد که اثر کود نیتروژن روی صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، عملکرد تک بوته، وزن متوسط یک غده در بوته، عملکرد کل در هکتار، درصد پروتئین و نشاسته و ماده خشک، میزان نیترات غده، درصد فسفر و پتاسیم غده، نیتروژن باقیمانده خاک و کارآیی زراعی مصرف نیتروژن معنی دار شد. از طرفی اثر کود نیتروژن روی صفات تعداد ساقه اصلی، تعداد غده در بوته و وزن مخصوص غده اختلاف معنی داری ایجاد نکرد. استفاده از کود نیتروژنه از اولین آبیاری تا رسیدگی و نیز از گلدهی تا رسیدگی با مقدار مصرف 115 کیلوگرم در هکتار در اکثر صفات اندازه گیری شده اثرس مطلوبی داشت و کیفیت غده های تولیدی نیز بالا بود و همچنین به لحاظ کمیت نیز با تیمار عرف محلی در یک سطح قرار داشتند. بیشترین میزان عملکرد کل، درصد پروتئین، نشاسته ، ماده خشک غده و کارآیی زراعی مصرف نیتروژن در کاربرد کود نیتروژن در مراحل از اولین آبیاری تا رسیدگی و نیز از گلدهی تا رسیدگی به دست آمد. از طرفی استفاده از کود نیتروژن در این مراحل منجر به کاهش تجمع نیترات در غده های تولیدی گردید. به طور کلی استفاده از کود نیتروژن در زمان مناسب منجر به افزایش کمیت و کیفیت غده های تولیدی سیب زمینی گردید. بیشترین کارایی زراعی مصرف نیتروژن نیز با مصرف 115 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و در تیمارهای کوددهی از اولین آبیاری تا رسیدگی (t1) وکوددهی از کاشت تا پایان گلدهی (t2) و کوددهی از گلدهی تا رسیدگی (t3) حاصل شد.

به منظور بررسی کارایی علفکش¬های تری¬فلورالین، اتال¬فلورالین و پندی¬متالین در کنترل علف¬های هرز مزارع سیب-زمینی، آزمایشی مزرعه¬ای در سال 1392 در مرکز تحقیقات کشاورزی آلاروق اردبیل انجام شد. آزمایش به صورت دز پاسخ در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی اجرا شد. در این آزمایش علفکش¬های تری¬فلورالین و اتال¬فلورالین هر یک در دزهای (125/0، 25/0، 5/0، 1، 2 و 4 لیتر ماده موثره در هکتار) و پندی¬متالین در دز¬های (25/0، 5/0، 1، 2، 4 و 6 لیتر ماده موثره در هکتار) به کاربرده شد. نتایج نشان داد علفکش¬ها تاثیر معنی¬داری بر کاهش تراکم و وزن خشک کل علف¬های هرز، تراکم و وزن خشک علف¬های¬هرز تاج¬خروس و سلمه¬تره در مرحله رشد¬رویشی و مرحله گلدهی سیب¬زمینی داشتند. همچنین تاثیر آن¬ها بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب¬زمینی معنی¬دار بود. علفکش¬های اتال¬فلورالین و تری-فلورالین در دز 4 لیتر و پندی¬متالین در دز 6 لیتر ماده موثره در هکتار میانگین تراکم کل علف¬های هرز در مرحله رشد رویشی سیب¬زمینی را به ترتیب به میزان 37/93، 30/88 و 37/93 درصد و در مرحله گلدهی سیب¬زمینی به میزان 9/91، 74/88 و 90/91 درصد نسبت به شاهد آلوده به علف¬هرز کاهش داد. همچنین در دز¬های ذکر شده در هر دو مرحله رشد رویشی و گلدهی وزن خشک کل علف¬های هرز را بیش از 70 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت. نتایج نشان داد که علفکش پندی¬متالین در کنترل علف¬هرز سلمه¬تره بیش از دو علفکش دیگر موثر بود. حضور علف¬های هرز در مقایسه با عدم حضور آن¬ها عملکرد غده سیب¬زمینی را 57/61 درصد کاهش داد. بیش¬ترین عملکرد غده (928/27 تن در هکتار) در تیمار کنترل کامل علف¬های هرز به دست آمد که از نظر آماری تفاوت معنی¬داری با سایر تیمار¬ها داشت. در بین تیمارهای علفکشی، بالاترین عملکرد کل سیب¬زمینی (391/24 و 807/23 تن در هکتار) در تیمار کاربرد علفکش پندی¬متالین در دزهای 4 و6 لیتر ماده موثره در هکتار مشاهده شد. کم¬ترین عملکرد غده سیب¬زمینی در تیمار عدم کنترل علف¬های هرز (732/10 تن در هکتار ) و کاربرد علفکش اتال¬فلورالین در دز 125/0 لیتر در هکتار (993/10 تن در هکتار) مشاهده شد.

به منظور بررسی بیولوژی علف¬هرز جغجغه آزمایش¬هایی به صورت طرح کاملا تصادفی در گلخانه و آزمایشگاه دانشکده کشاورزی با سه تکرار انجام شد. آزمایش¬ها شامل بررسی اثر دما، غرقاب، خشکی، شوری، عمق و محیط کاشت و ph بر جوانه¬زنی و ویژگی¬های گیاهچه¬ای علف¬هرز بود. نتایج نشان داد که بهترین دمای جوانه¬زنی جغجغه بر اساس شاخص¬های درصد و سرعت جوانه زنی 35 درجه سانتی گراد بود. بهترین عمق جوانه¬زنی بذور این علف هرز 5/ سانتی متر در محیط کوکوپیت بود. غرقاب به مدت 12 روز موجب عدم جوانه¬زنی جغجغه گردید. با افزایش سطوح شوری، طول ریشه¬چه و طول ساقه¬چه کاهش یافت. با افزایش سطوح مختلف تنش خشکی، در¬صد جوانه زنی، طول ریشه¬چه و طول ساقه چه کاهش یافت. علف هرز جغجغه قادر است در دامنه وسیعی از اسیدیته خاک جوانه بزند.