در این تحقیق، تنوع ژنتیکی جمعیت شتر دوکوهانه ایرانی با استفاده از نُه جفت آغازگر ریزماهواره ای (cvrl07، cvrl01، cvrl05، cms9، cms15، volp10، lca66، ywll38 و ywll59) ویژه ی شترسانان دنیای جدید و قدیم بررسی شد. استخراج dna با روش بهینه یافته استخراج نمکی انجام شد. تکثیر dna ژنومی به تعداد 85 نفر از جمعیت شتر دوکوهانه ایران از طریق واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) با موفقیت انجام و فرآورده های حاصل بر روی ژل پلی آکریل آمید غیر واسرشته ساز 8% الکتروفورز گردیدند. در مجموع 31 آلل مشاهده شد و تمامی جایگاه ها به غیر از cms15 همگی چندشکل بودند، همچنین نسبت چندشکلی (p) جایگاه های ریزماهواره تحقیق حاضر در جمعیت شتر دوکوهانه ایران، 89/88 % محاسبه شد. میانگین تعداد آلل ها و محتوای اطلاعات چندشکلی (pic) به ترتیب 4444/3 و 4726/0 بود. تمامی جایگاه ها از تعادل هاردی- واینبرگ انحراف نشان دادند ( p<0.005). میانگین هتروزیگوسیتی مورد انتظار بدون احتساب جایگاه تک شکل 5242/0 و در محدوده ی 3869/0 تا 7665/0 محاسبه شد. دندروگرام فیلوژنی در داخل جمعیت با استفاده از روش upgma (جفت گروه های غیر وزنی) ترسیم گردید و این جمعیت را به 2 گروه اصلی و چندین زیرگروه تقسیم نمود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که، ریزماهواره ها ابزاری مفید برای بررسی تنوع زیستی در حیوانات اهلی می باشند. و جمعیت شتر دوکوهانه ایرانی هنوز از تنوع ژنتیکی قابل قبولی برخوردار بوده، از اینرو می توان با برنامه های صحیح مدیرتی و اصلاح نژادی از انقراض این ذخایر ژنتیکی با ارزش در کشور جلوگیری به عمل آید.