چکیده این رساله با موضوع غیب اندیشی مولوی در پنج فصل تدوین شده است.که در آن سعی می شود به موضوع غیب در مثنوی معنوی پرداخته شود. اطلاعات غیبی اطلاعاتی هستند که از طریق حواس به دست نیامده باشند. غیب به طور کلّی به مطلق و نسبی تقسیم می شود و غیب مطلق آن است که با حواسّ آدمی نمی گنجد. مفهوم ایمان به غیب ، ایمان به عالم ماوراءالطّبیعه است که در محدوده ی حواسّ آدمی نمی باشد. پیامبران و امامان (ع) دارای علم غیب هستند.علم غیب پیامبر اسلام و امامان از سایر پیامبران بیشتراست. علم غیب پیامبر(ص) و امام مانند علم خداوند ذاتی نیست و این علم را خداوند به آنها موهبت کرده است علم غیب پیامبر(ص) و امام مطلق نیست بلکه طبق نصّ قرآن کریم محدودیّتهایی دارد. بسیاری از علوم غیبی پیامبر و امامان (ع) بالفعل است و برخی از علوم آنها نیز ارادی است .یعنی اگر می خواستند خداآگاه می کرد . بعد از مقدمه در فصل اول موضوع غیب بطور کلّی بررسی می شود، و در فصول بعدی تمامی پدیده های عالم غیب یک به یک شرح داده می شوند و در پایان هر فصل دید گاه های مولوی در مورد بحث مربوطه بیان می گردد .

چکیده عبدالجبار کاکایی و عبدالحسین رحمتی دو تن از شاعران معاصر (عصر انقلاب) استان ایلام هستند. این دو شاعر بیشتر شهرت خود را مدیون اشعاری هستند که در حوزه ادبیات پایداری سروده اند. از آنجایی که موضوع این پژوهش اصالتهای سبکی شعر پایداری ایلام است، آنها را بعنوان شاعران شاخص در این حوزه برگزیدیم. هدف این پژوهش آن است تا معلوم دارد که آیا شعر پایداری ایلام دارای اصالت سبک هست ؟ و در صورت مثبت بودن پاسخ، این اصالتها چه هستند؟ و اشعار پایداری عبدالجبار کاکایی و عبدالحسین رحمتی در این زمینه چه اشتراکاتی دارند. در این پژوهش ابتدا کلیاتی شامل تعاریفی از سبک شناسی، ادبیات پایداری و دفاع مقدس و مختصری از شرح حال کاکایی و رحمتی و سپس اشعار پایداری کاکایی و رحمتی در سه سطح زبانی، ادبی و فکری مورد بررسی قرار گرفته اند. در پایان هر بخش از فصول دوم و سوم مهمترین اصالتهای سبکی اشعار پایداری دو شاعر آورده شده است و در نهایت نتیجه گیری و پیشنهادهایی ارائه شده است.