هدف: این تحقیق با هدف بررسی متغیرهای موثر بر عملکرد بریس تحمل کننده وزن از تاندون پتلا صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی، 9 دانشجوی سالم پسر به روش ساده از نمونه های در دسترس انتخاب شده و با استفاده از دستگاه اندازه گیری فشار پدار، فشارهای کف پا در سه منطقه آناتومیکی در پنج وضعیت اندازه گیری شد: 1)ارتز ptb با مفصل مچ قفل و 1 سانتی متر فاصله پاشنه از سطح ارتز،2)ارتز ptb با مفصل مچ قفل و 2 سانتی متر فاصله پاشنه،3)ارتز ptb با مفصل مچ متحرک و 1 سانتی متر فاصله پاشنه، 4)ارتز ptb با مفصل مچ متحرک و 2 سانتی متر فاصله پاشنه و 5)کفش معمولی. داده های حاصل با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک متغیری و بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان حداکثر فشارها و سطح تماس در نواحی پاشنه و میانی کف پا در هر چهار حالت اندازه گیری ارتز نسبت به کفش معمولی به طور معناداری کاهش یافت (p< 0.05) ولی بین چهار حالت ارتز اختلاف معنادار مشاهده نشد (p> 0.05)، و حداکثر فشارها در ناحیه جلویی کف پا در هر چهار حالت اندازه گیری ارتز نسبت به کفش معمولی به طور معناداری افزایش یافت (p< 0.05). در حالت چهارم، بیشترین فشار در ناحیه جلویی کف پا و همچنین بیشترین میزان کاهش در کل کف پا مشاهده شد. نتیجه گیری: باتوجه به افزایش فشارهای جلویی کف پا و کاهش فشارهای پاشنه در هر چهار حالت این ارتز، بنظر می رسد که ارتزی که در این تحقیق استفاده شد برای شکستگی و درد پاشنه موثر بوده و برای شکستگی های تیبیا بریس دیگری استفاده شود و در نهایت بریس ptb با مفصل مچ متحرک و 1سانتی متر فاصله در هنگام نصب ارتز در این تحقیق بهترین روش برای کاهش فشار از ناحیه پاشنه و توزیع مناسب تر فشار در سایر نواحی بوده است.