هدف: هدف از این تحقیق بررسی تأثیر رشته ورزشی بر واکنش متغیرهای اصلی همورئولوژی نسبت به یک جلسه فعالیت هوازی بود. روش تحقیق: بدین منظور آزمودنی ها به سه گروه ورزشکار 15 نفر کاراته کا، 15 نفر فوتبالیست و 15 نفر دونده تقسیم شدند. کلیه آزمودنی ها یک جلسه فعالیت هوازی به مدت 30 دقیقه را با شدت 85% ضربان قلب بیشینه انجام دادند و سپس از آزمودنی ها قبل و بلافاصله بعد از فعالیت و پس از 30 دقیقه ریکاوری جهت اندازه گیری فاکتورهای همورئولوژیکی (هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز، هماتوکریت، فیبرینوژن، پروتئین تام، آلبومین، لاکتات، ویسکوزیته پلاسما و ویسکوزیته خون) نمونه های خونی تهیه شد. با توجه به طبیعی بودن داده ها، تحلیل واریانس یک طرفه جهت بررسی تأثیر رشته ورزشی بر متغیرها در طی فعالیت و ریکاوری مورد استفاده قرار گرفت و جهت بررسی تأثیر فعالیت ورزشی و دوره ی ریکاوری صرف نظر از رشته ورزشی بر فاکتورهای همورئولوژیکی نیز از آنالیز واریانس یک طرفه مکرر استفاده شد. نتایج: در پاسخ به فعالیت هوازی و پس از دوره ی ریکاوری تنها مقادیر ویسکوزیته پلاسما و خون تحت تأثیر رشته ورزشی قرار گرفتند. صرف نظر از رشته ورزشی نیز در پاسخ به فعالیت مقادیر آلبومین، پروتئین تام، لاکتات، ویسکوزیته پلاسما و ویسکوزیته خون برخلاف دیگر فاکتورها افزایش معنی داری یافتند در صورتی که پس از دوره ی ریکاوری مقادیر مذکور کاهش یافتند. بحث و نتیجه گیری: رشته ورزشی بر پاسخ ویسکوزیته پلاسما و ویسکوزیته خون نسبت به فعالیت هوازی و دوره ی ریکاوری تأثیرگذار می باشد.