از آنجایی که در شنای رقابتی رسیدن به حداقل زمان ممکن برای پیمودن مسافتی هدف است، برنامه های تمرینی با هدف دستیابی به رکورد مناسب، در دستور کار مربیان و ورزشکاران این رشته قرار دارد. هدف از انجام این تحقیق تأثیر یک دوره برنامه تمرین ترکیبی در آب برروی برخی پارامترهای بیومکانیکی شناگران دختر نخبه نوجوان بود. 24 نفر شناگر نخبه نوجوان به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره تجربی با میانگین و انحراف استاندارد سنی (78/0±15 سال)، قد (20/2±33/165 سانتی-متر) و وزن (38/3±01/58 کیلوگرم) کنترل با میانگین و انحراف استاندارد سنی (2/1±61/15 سال)، قد (31/3±42/163 سانتی متر) و وزن (90/2±21/57 کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. برنامه ی تمرینی شامل هشت هفته تمرین ترکیبی شنا به صورت سه جلسه ی 90 دقیقه ای در هفته بود که به گروه تجربی داده شد. قبل و بعد از تمرین مسافت استروک و تواتر استروک در دو شنای پروانه و قورباغه و توان انفجاری پاها اندازه گیری شد. توان انفجاری پاها توسط تست پرش ارتفاع اندازه گیری شد. تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون با بکارگیری روش آماری تی وابسته (0/05 ?p) و با استفاده از نرم افزار spss-16 تحلیل شد. توان انفجاری به طور معنا داری بهبود یافت اما مسافت استروک در شنای قورباغه و پروانه با تکنیک و بدون تکنیک پس از تمرینات بدون تغییر باقی ماند. همچنین زمان استروک در شنای قورباغه و پروانه با تکنیک و بدون تکنیک پس از تمرینات بدون تغییر باقی ماند. با توجه به نتایج تحقیق، تمرین ترکیبی شنا را برای بهبود توان انفجاری پاها و رکورد در شناگران نخبه نوجوان می توان توصیه کرد.

روغن های روان کننده حاوی مواد سنگین بسیاری هستند که مهم ترین آن ها مواد واکسی می باشند. حذف این مواد واکسی از اهمیت زیادی برخوردار است. وجود مواد پارافینی و واکس خواص روغن را در دماهای پایین تحت تأثیر قرار می دهد و روغن نمی تواند عملکرد مناسبی در این دما داشته باشد. عملیات حذف مواد پارافینی و واکس در فرآیند واکس زدایی انجام می پذیرد. اساس کار این واحد به این صورت است که مواد واکسی را با اضافه کردن حلال مناسب و سپس سرد کردن محلول به کریستال تبدیل می کنند و سپس کریستال های تشکیل شده را به وسیله ی فیلتراسیون از روغن جدا می کنند. محصولات به دست آمده از واحد واکس زدایی عبارتند از روغن واکس زدایی شده و یک ماده ی واکسی که همراه آن مقداری روغن وجود دارد. با توجه به اختلاف قیمت روغن و واکس وجود روغن از لحاظ اقتصادی باعث اتلاف هزینه خواهد شد. از طرفی با خالص سازی واکس، قیمت آن نیز افزایش خواهد داشت و میزان تولید روغن بیشتر خواهد شد. بررسی تأثیر عوامل عملیاتی بر کاهش محتوای روغن محتوای واکس به منظور افزایش تولید روغن و محصول واکس با خلوص بالاتر، هدف اصلی تحقیق حال حاضر می باشد. انجام عملیات بهینه سازی فرآیند واکس زدایی بر مبنا ی حداقل سازی محتوای روغن واکس در نمونه های نفت ایرانی تا به حال انجام نشده است. انجام آزمایش های ذکر شده می تواند باعث تعیین شرایط عملیاتی مناسب تر برای تولید روغن در صنعت داخلی گردد. بررسی عملکرد حلال های جدید در فرآیند واکس زدایی از اهداف دیگر این تحقیق است و می تواند موجب جایگزینی حلال های سنتی موجود گردد. لازم به ذکر است مجموعه ی آزمایش های انجام گرفته بر اساس روش تاگوچی طراحی شده است. این روش از توانایی های بالایی در تحلیل نتایج برخوردار است. با استفاده از این روش می توان اثر هر کدام از عامل ها را با استفاده از روش های آماری بر روی عامل هدف مورد تحلیل قرار داد. نتایج آزمایش های غربالی نشان می دهندکه عوامل نسبت حلال، ترکیب حلال و نرخ سرمایش از عوامل دیگر مهم تر هستند. بیشترین سهم در کاهش محتوای روغن واکس مربوط به نسبت حلال می باشد و ترکیب حلال و نرخ سرمایش در رتبه های بعدی قرار دارند. اثر ماده ی اصلاح گر متیل متاکریلات در فرآیند واکس زدایی به صورت تجربی بررسی شده و مقدار بهینه ی آن 2/0 درصد وزنی گزارش شده است. پس از استخراج واکس، بر اساس دستگاه های گرمایی سنجی اختلافی روبشی (dsc) و پراش پرتو ایکس (xrd) ساختار واکس های تولیدی مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج آنالیز (dsc) نشان می دهد که هر میزان محتوای روغن واکس بیشتر باشد دمای پیدایش واکس کمتر می شود و گرمای نهان ذوب کاهش می یابد. نتایج آنالیز (dsc) نشان می دهد که هرچقدر محتوای روغن واکس بیشتر باشد به مقدار فاز آمورف در نمونه اضافه شده و همین امر سبب می شود که میزان بلورینگی کاهش یابد. اندازه گیری اندازه بلورها نشان می دهد که بلورها در هر دو نمونه واکس استخراج شده از ابعاد 32 و 36 نانومتر هستند که نشان می دهد بلورها به شکل میکروکریستالین هستند.

چکیده اگرچه هر رشته ورزشی نسبت به ویژگی و نیاز رشته خود و نوع تمرینات و مهارت هایی که انجام می گردد به سطوح مختلفی از تعادل نیاز دارد لیکن از تعادل به عنوان مهمترین پارامتر در شناسایی توانایی اجرای ژیمناست ها نام برده می شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای ژیمناست های مبتدی و حرفه ای 6 تا 8 ساله با تأکید بر ویژگیهای آنتروپومتریکی بود. نمونه های این تحقیق را 40 نفر از ژیمناست ها در دو گروه مبتدی (20 نفر با میانگین سن 75/0±95/6 سال، وزن 09/3±7/22 کیلوگرم، قد 1/6±9/118سانتیمتر) و حرفه ای (20 نفر با میانگین سن 75/0±95/6 سال، وزن 01/3±8/21 کیلوگرم، قد4/5±2/121سانتیمتر) تشکیل دادند که هیچکدام از آزمودنی ها ناهنجاریهای اسکلتی نداشتند. آزمودنی ها با استفاده از آزمون های تعادل ایستا (آزمون های سیستم امتیاز دهی خطای تعادل، رومبرگ، شارپند رومبرگ، لک لک و فرشته)، نیمه پویا (آزمون ستاره)، پویا (آزمون های زمان برخاستن و راه رفتن و راه رفتن تاندم) و آزمون تعادل کلی مورد ارزیابی قرار گرفتند و برخی از ویژگیهای آنتروپومتریکی که بنظر می رسد بر تعادل اثرگذار است مورد اندازه گیری قرار گرفتند. با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی t تست در دو گروه مستقل به بررسی نتایج تحقیق پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان داد که تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای ژیمناست های حرفه ای بهتر از ژیمناست های مبتدی است و اینکه در آزمون سیستم امتیاز دهی خطای تعادل (آزمون های تعداد امتیاز منفی پا جفت و پا تاندم)، آزمون رومبرگ و آزمون راه رفتن تاندم چون خطای آزمون ها بالاتر از حد 05/0 است، معنادار نیستند آزمون های مناسبی برای ارزیابی تعادل ژیمناست ها بنظر نمی رسند. در بررسی ویژگیهای آنتروپومتریک تفاوت معناداری بین دو گروه مبتدی و حرفه ای مشخص نشد. لغات کلیدی: تعادل ایستا، نیمه پویا، پویا، ژیمناستیک، آنتروپومتریک

1-هدف پژوهش:تعیین تاثیر آموزش شنا بر میزان آمادگی جسمانی وروانی دانش آموزان دختر دوره سوم ابتدائی شهرستان چایپاره. 2-روش نمونه گیری افراد نمونه:376 نفر دانش آموز دختر دوره سوم ابتدائی شهرستان چایپاره درسال 1389انتخاب وتعداد376 برای نمونه گیری به صورت تصادفی انتخاب شدند. -3روش پژوهش:این تحقیق از نوع مقایسهای است. 4-ابزاراندازه گیری: پرسشنامه - تشک استاندارد دراز و نشست- میز انعطاف پذیری- کرونومتر ، ترازوی اندازه گیری با دقت 5 گرم 5-طرح پژوهش : طرح تحقیق درنظر دارد تاثیر آموزش شنا بر میزان آمادگی جسمانی و روانی دانش آموزان دختر دوره سوم ابتدائی شهرستان چایپاره را بررسی نماید بطوریکه با استفاده از شاخص های آمارتوصیفی و استنباطی تاثیر آموزش شنا بر میزان آمادگی جسمانی وروانی دانش آموزان را بررسی نماید. 6-نتیجه کلی:این تحقیق نشان داد که آموزش شنا تاثیر معناداری بر اوج توان هوازی،توان بی هوازی،میانگین توان بی هوازی، استقامت عضلات شکم ،،سرعت،میزان آمادگی جسمانی و تنش دانش آموزان دارد ولی تاثیر معناداری در میزان انعطاف پذیری ،چابکی،افسردگی،خشم،سرزندگی ،خستگی،سردرگمی و اختلالات خلق و خو ندارد

هدف از انجام این مطالعه ارتباط بین برخی پارامترهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی شناگران دختر در شنای کرال سینه و پشت بود.20 شناگر دختر؛ در میانگین و انحراف معیار(سن 2±12 سال، قد 23/11±50/147 سانتی متر، وزن 58/9±53/39 کیلوگرم) به عنوان آزمودنی شرکت کردند. بعد از تکمیل فرم رضایتنامه و اطلاعات فردی، ویژگی های آنتروپومتریکی، دامنه حرکتی، قدرت آزمودنی ها، رکورد شناگران همراه با اطلاعات مربوط به تعداد دورهای کامل حرکت دستها و تعداد ضربات پاها در مسافت 25 متر اندازه گیری شد. برای تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی برای تعیین پارامترهای اصلی اثر گذار و رگرسیون چند متغیری برای تعیین نقش پارامترهای اصلی گزینش شده) استفاده شد. نتایج بیانگر ارتباط معنی دار قد و وزن با طول ضربه شناگران شنای کرال سینه و ارتباط معنی دار پهنای لگن و پهنای سر با قدرت تحتانی شناگران شنای کرال سینه و پشت بود، همچنین ارتباط معنی داری بین تیپ بدن (اندومورف، مزومورف) با برخی پارامترهای بیومکانیکی (سرعت، تعداد ضربات پاها، قدرت فوقانی، دامنه حرکتی هایپر اکستنشن ران) شناگران مشاهده شد. نتایج به دست آمده موید وجود ارتباط معناداربین درصدی از پارامترهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی شناگران شنای کرال سینه و پشت بود. ضمن این که برخی پیش گویی کننده های پارامترهای بیومکانیکی در دو شنای کرال سینه و پشت با شناگران یکسان، با هم متفاوت بودند.

چکیده پایان نامه: سالمندی فرایند تغییر خود به خود و سریعی است که در اثر تکامل بلوغ و با گذر از دوران کودکی، نوجوانی، جوانی وسپس عبور از مرحله میانسالی حاصل می گردد. با توجه به افزایش تعداد سالمندان و نیز بوجود آمدن صدمات ناشی از افتادن که ممکن است در اثر کاهش قدرت، استقامت و یا تعادل سالمندان باشد محققان در صدد شناسایی، علت یابی و روش های مقابله باصدمات ناشی از افتادن بر آمدند. جامعه آماری تحقیق را مردان سالمند 50 تا 70 سال شهر رشت تشکیل دادند از درون جامعه آماری 20 نفر به عنوان نمونه آماری در تحقیق شرکت کردند که این 20 نفر به روش نمونه های در دسترس که واجد شرایط(از نظر سیستم تعادلی دچار مشکل نباشند) این تحقیق بودند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که از این 20 نفر 10 نفر در گروه تجربی و 10 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. از آزمون اسمیرنوف کلموگرف برای نرمال سازی نمونه های آماری استفاده شد. از روش آماری t وابسته، تفاوت درون گروهی(پیش آزمون و پس آزمون) محاسبه شدند. تفاوت بین گروهی، از تحلیل واریانس یک طرفه(one way anova) بدست آمد. سطح معنی داری آزمون های آماری مورد استفاده 05/0 در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج بدست آمده، به نظر می رسد اعمال تمرینات ترکیبی(قدرتی، استقامتی و تعادلی) در آب منجر به بهبود تعادل مردان سالمند می شود و تا چهار هفته این تأثیر ماندگار باشد. از این رو با توجه به ماهیت کم خطر، به عنوان یک محیط برهم زننده تعادل،می توان از یک برنامه تمرینی ترکیبی(قدرتی، استقامتی و تعادلی) در بهبود تعادل افراد سالمند استفاده کرد. واژگان کلیدی: سالمند، تمرین در آب، تعادل ایستا، تعادل پویا، ماندگاری تمرین

استفاده از وسایل بدنسازی در پارک ها جهت ارتقاء و حفظ سلامت شهروندان متداول گردیده است. ازاین رو با افزایش روزافزون استفاده از این دستگاه ها، توجه به ابعاد آسیب و صدمات احتمالی وارده بر کاربران از ملزومات این طرح می باشد. لذا تحقیق حاضر، با توجه به درک این نیاز از سوی محقق و تلاش بر حذف یا کاهش صدمات وارده بر کاربران به بررسی آسیب های احتمالی استفاده از این دستگاه ها می پردازد. تاکنون تحقیقات جامع و متمرکزی بر روی آسیب های استفاده از این تجهیزات بر کاربران صورت نگرفته است و تنها به صورت پراکنده به این مقوله پرداخته شده، لذا نیاز به این پژوهش بسیار مشهود است. با انجام این تحقیق امید است که با روشن شدن صدمات وارده بر کاربران، اسیب های ناشی از استفاده از دستگاه ها یا عدم برنامه تمرینی مناسب را به حداقل ممکن برسانیم تا سلامت عمومی کاربران تأمین گردد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه نوع، شیوع، علل و مکانیزم آسیب های رایج در استفاده از وسایل بدنسازی پارکی با دو نشان هیگر و نیروانا در کاربران مرد جوان، میانسال و سالمند بود.از میان 35 نشان دستگاه های بدنسازی پارکی، دو نشان هیگر و نیروانا به دلیل فراوانی و پراکندگی در سراسر شهر تهران انتخاب شده و در بین پارک هایی که از این نشان ها استفاده می کنند به طور تصادفی، از هر منطقه یک پارک انتخاب شد. 100 کاربر مرد تهرانی که از وسایل بدنسازی پارکی با دو نشان هیگر و نیروانا استفاده می کردند در سه گروه سنی جوان، میانسال و سالمند در این تحقیق شرکت کردند( هر نشان 50 نفر). آزمودنی ها دو پرسش نامه اطلاعات فردی و شناسایی آسیب را تکمیل نمودند. این پرسش نامه ها محقق ساخته بودند که با استفاده از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف نرمال بودن داده ها بررسی و آنگاه آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی شامل آزمون خی دو جهت مقایسه برون گروهی در سطح معناداری 0.05 اجرا شد. نتایج نشان داد که بین نوع، شیوع, علل و مکانیسم آسیب های رایج در دو نشان هیگر و نیروانا تفاوت معنی دار نمی باشد. اما به طور کلی، بیشترین نوع آسیب ها مربوط به آسیب مفصلی( 33%)بود. بالاترین شیوع آسیب را زانو(37.5%) و پس از آن کمر(22.92%) به خود اختصاص دادند. عمده ترین علت آسیب مربوط به (tension(33% بود و مکانیزم اغلب آسیب ها اعمال نیرو بر خلاف جهت حرکت نیرو عضلانی(33%) بود که پس از آن، برخورد دو نیرو هم راستا در دو جهت مخالف(25%) و اعمال نیروی مکرر(25%) در رتبه های بعدی قرار گرفتند. بنابراین در صورتی که هدف از تحقیق، کاهش و جلوگیری از وقوع آسیب در استفاده از وسایل بدنسازی پارکی باشد بایستی به این موارد توجه بیشتری شود.

هدف از انجام این تحقیق، ارتباط اندازه های میز و نیمکت مدارس با ابعاد بدن و بروز ناهنجاری های اسکلتی اندام فوقانی دانش آموزان دختر 7 تا 11 سال شهرستان آستارا بود. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان آستارا در سال تحصیلی 91-90 تشکیل دادند. نمونه آماری تحقیق را 375 نفر از دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی که بصورت تصادفی انتخاب شده بودند تشکیل دادند. پرسشنامه اطلاعات فردی و رضایت نامه در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. قد، وزن، ارتفاع رکبی و ارتفاع آرنج نشسته دانش آموزان و همچنین ارتفاع میز و نشیمنگاه نیمکت مدارس اندازه گیری شد. بنابر تصاویر چارت نیویورک، از نمای جانبی، ناهنجاری های لوردوز، کیفوز و سر به جلو در سه سطح خوب، متوسط، و ضعیف، پشت صفحه شطرنجی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق جهت تأیید نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف استفاده شد. در بخش آمار توصیفی از شاخص های گرایش مرکزی میانگین و شاخص پراکندگی انحراف استاندارد استفاده شد. در بخش آمار استنباطی، روابط بین متغیرها با روش آماری خی دو) (x2 در سطح معنی داری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که بین ارتفاع میز با ارتفاع آرنج نشسته دانش آموزان و بروز ناهنجاری کیفوز ارتباط وجود دارد و همچنین بین ارتفاع نشیمنگاه نیمکت با ارتفاع رکبی دانش آموزان و بروز ناهنجاری سر به جلو ارتباط وجود دارد و میز و نیمکت متناسب با ابعاد بدن دانش آموزان طراحی نشده است.

چکیده تعادل یکی از فاکتورهای جسمانی است که در اکثر فعالیتهای ورزشی نقش بسزایی را ایفا می کند. هدف از انجام این تحقیق تاثیر یک دوره تمرین شش هفته ای سرعتی، استقامتی و ترکیبی بر تعادل ورزشکاران 12 تا 16 سال نیمه حرفه ای تنیس روی میز با تأکید بر خستگی و موفقیت می باشد. در این تحقیق 24 ورزشکار رشته تنیس روی میز با میانگین سنی 02/14 سال، قد 44/160 سانتیمتر و وزن 16/53 کیلو گرم شرکت کردند. از آزمودنی ها پیش آزمون تعادل پویای راه رفتن تاندم، ایستای لک لک و نیمه پویای ستاره sebt گرفته شد. سپس آزمودنی ها به چهار گروه تمرینی سرعتی، استقامتی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. هر گروه طبق برنامه تمرینی در شش هفته و در مدت زمانی 45 - 60 دقیقه به تمرین پرداختند و از گروه کنترل نیز خواسته شد تا برنامه های تمرینی رایج رشته تنیس روی میز را در این مدت زمانی حفظ نمایند. یک روز بعد از انجام تمرین ها از آزمودنی ها پس آزمون تعادل ایستای لک لک، نیمه پویای sebt و پویای راه رفتن تاندم گرفته شد. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف(ks) برای تعیین توزیع نرمال بودن اطلاعات، از روش آمار توصیفی برای توصیف داده ها و از روش آماری t همبسته برای بررسی تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون و از روش آماری آنوای آشیانه ای برای مقایسه میزان اثر تمرین های چهار گروه بر تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای پای راست و چپ در سطح معنی داری 0.05p? استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرین های استقامتی و ترکیبی در آزمون لک لک برای ارزیابی تعادل ایستا تغییرات معنا داری را ایجاد نموده است. اما تمرین سرعتی بر تعادل ایستا اثر گذار نبوده است، همچنین تمرین سرعتی در دو جهت باعث ایجاد تغییرات معنادار در تعادل نیمه پویای پای راست و در همه هشت جهت در تعادل نیمه پویای پای چپ شده است. تمرین استقامتی در پنج جهت باعث ایجاد تغییرات معنادار هم در تعادل نیمه پویای پای راست و چپ شده است. تمرین ترکیبی در آزمون sebt برای ارزیابی تعادل نیمه پویای پای راست باعث ایجاد تغییرات در سطح معنی داری در هشت جهت نگردید و در تعادل نیمه پویای پای چپ در دو جهت باعث ایجاد تغییرات معنادار گردید. تمرین های سرعتی و ترکیبی بر تعادل پویا اثر گذار نبودند اما تمرین استقامتی باعث افزایش تعادل پویا گردید. همچنین نتایج نشان داد که تمرین های گروه کنترل بر هر سه تعادل ایستا، نیمه پویا و پویا در سطح معنی داری تاثیری نداشته است. همچنین در میزان اثر تمرین های چهار گروه بر تعادل ایستا و پویا تفاوت معنادار مشاهده نشد اما بین میزان اثر تمرین های چهار گروه بر تعادل نیمه پویای پای راست و چپ تفاوت معنا دار مشاهده گردید. کلید واژه ها: تمرین، تمرین سرعتی، تمرین استقامتی، تمرین ترکیبی، تعادل، تنیس روی میز، خستگی، موفقیت

70 ورزشکار از رشته های فوتبال، کشتی و ووشو از دو گروه نوجوانان 18-10 سال و جوانان 30-19 سال و همچنین 304 غیر ورزشکار از استان های مختلف کشور از سه گروه نوجوانان 18-10 سال، جوانان 35-19 سال و میانسالان50-36 سال انتخاب شدند. آزمون های تعادل ایستا(لک لک، رومبرگ، شارپند رومبرگ، bess و فرشته)، نیمه پویا(y)، پویا(زمان برخاستن و رفتن و راه رفتن تاندم) و آزمون کلی تعادل(tbt) در سه نوبت نمره دهی توسط آزمونگر اجرا شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات، از آمار استنباطی با آزمون icc جهت تعیین پایایی آزمون ها و از ضریب همبستگی پیرسون جهت تعیین همبستگی بین آزمون های تعادل با پارامترهای آنتروپومتریکی منتخب در سطح معنی داری 05/0p? استفاده شد. در ورزشکاران در هر دو رده سنی، آزمون های لک لک، فرشته و y و آزمون زمان برخاستن و رفتن در رده سنی جوانان پایا شدند. در غیرورزشکاران، بیشتر آزمون های تعادل پایا شدند. آزمون تعادل محقق ساخته، در رشته ووشو در هر دو گروه سنی پایا شد.