امروزه اعتیاد یکی از اساسی ترین مسائل اجتماعی است. عوامل مختلفی در گرایش افراد به خصوص جوانان به سوءمصرف مواد مخدر تأثیر دارند. یکی از این عوامل، اعتیاد والدین و به خصوص اعتیاد پدر خانواده می باشد که می تواند باعث آشفتگی و گرایش دیگر اعضای خانواده به سمت انحرفات و کجرفتاری ها گردد. با این حال در این خانواده ها افرادی وجود دارند که در برابر این مشکل مقاومت می کنند و با وجود داشتن پدر معتاد دچار سوء مصرف مواد نمی گردند و اصطلاحاً نسبت به مواد تاب آوری دارند. تاب آوری توانایی انسان در مقابله با رویدادهای ناگوار و آسیب زا است. اما همه افراد به یکسان تاب آور نیستند و تاب آوری تحت تأثیر عوامل مختلف فردی، خانوادگی و اجتماعی کاهش و یا افزایش می یابد. از جمله این عوامل می توان به کنترل اجتماعی و حمایت اجتماعی اشاره نمود. این مطالعه به بررسی رابط? بین کنترل اجتماعی و حمایت اجتماعی با تاب آوری در برابر سوءمصرف مواد در پسرانِ پدر معتاد پرداخته است. این پژوهش از نوع مورد- شاهد است که گروه شاهد آن افراد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد و گروه مورد (اصلی) برادران آنها می باشند که با وجود اعتیاد پدر خانواده دچار سوء مصرف مواد نشده اند. روش نمونه گیری غیرتصادفی بوده است که با مراجعه به مراکز ترک اعتیاد استان تهران اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است. در تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از آزمون های مربع خی، تی مستقل و رگرسیون لجستیک استفاده شد. مطابق نتایج این پژوهش، تعهد اجتماعی، انزوای اجتماعی، نوع نگرش به مصرف مواد مخدر، استفاده از امکانات رفاهی- فرهنگی و حمایت اجتماعی در بین گروه مورد مطالعه معناداری بودند(001/0 p<). در مورد نظارت اجتماعی(317/0 p=) تفاوت آماری معناداری بین دو گروه تاب آور و غیرتاب آور مشاهده نشد. با انجام تحلیل رگرسیون لجستیک و وارد شدن متغیرها به مدل، مشخص شد که نظارت اجتماعی و نوع نگرش به مواد مخدر و استفاده از امکانات رفاهی- فرهنگی پیش بینی کننده های معنادار تاب آوری در برابر سوءمصرف مواد با وجود عامل فشارزا می باشند.