به منظور بررسی اثر تنش کمبود آب بر عملکرد و اجزای عملکرد و صفات فیزیولوژیک لوبیا بومی گیلان آزمایش گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار در سال زراعی 1388 در گلخانه پژوهشی دانشگاه گیلان انجام گردید. در این پژوهش دو ژنوتیپ لوبیا بومی گیلان( رگه قرمز و رگه مشکی) در چهار سطح رطوبتی (آبیاری پس از 25، 50، 75 و 100 درصد تخلیه مجاز) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که سطوح مختلف رطوبتی و برهمکنش سطوح رطوبتی× ژنوتیپ باعث اختلاف معنی داری در عملکرد و اجزای عملکرد دانه گردید. صفت تعداد غلاف در بوته و وزن صد دانه با افزایش رطوبت کاهش یافتند. به طوری که در تیمار 25 درصد تخلیه رطوبتی صفت تعداد غلاف در بوته، 73 درصد کاهش نشان داد و در تیمار 75 درصد تخلیه رطوبتی بیشترین وزن صد دانه به دست آمد. در این پژوهش بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار 50 درصد تخلیه رطوبتی (شاهد) و در ژنوتیپ رگه مشکی به دست آمد ولی بعد از آن با افزایش کمبود آب ژنوتیپ رگه قرمز بود که توانست عملکرد خود را حفظ کند. نتایج نشان داد که تیمارهای رطوبتی بر روی صفات تعداد برگ، عدد spad، وزن خشک برگ، وزن خشک ریشه، سطح برگ و شاخص برداشت اثر معنی داری نشان داد. به طوری که به غیر از میزان کلروفیل و وزن خشک برگ بقیه صفات تحت تاثیر بیش آبیاری قرار داشتند. ژنوتیپ ها نیز از نظر صفات درصد پروتئین دانه، عملکرد بیولوژیک، ارتفاع بوته، میزان کلروفیل، وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ و سطح برگ اختلاف معنی داری داشتند که در بیشتر صفات به جز میزان کلروفیل، ژنوتیپ رگه مشکی در مقایسه با ژنوتیپ رگه قرمز برتری داشت. صفات عدد spad، وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ و وزن خشک ریشه تحت تاثیر برهمکنش سطوح رطوبتی و ژنوتیپ قرار داشت

به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کود نیتروژن و درجه اشباع خاک بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی، آزمایشی در گلخانه ی توری تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در سال زراعی 1390 انجام گرفت. این آزمایش بصورت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در داخل لایسیمتر انجام شد.سطوح رطوبتی شامل غرقاب, اشباع کامل, 85, 70 و 55 درصد درجه اشباع بعنوان فاکتور اصلی و چهار سطح نیتروژن (صفر، 30،60 و 90 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که سطوح آبیاری بر سطح برگ، ارتفاع بوته، طول خوشه، تعداد دانه در خوشه، عملکرد دانه، درصد پنجه ی بارور، عملکرد ماده ی خشک، شاخص برداشت، طول دانه، وزن هزار دانه، کارایی زراعی، بهره وری آب و پروتئین دانه اثر معنی داری داشت. کود نیتروژن نیز تأثیر معنی داری بر سطح برگ، تعداد دانه در خوشه، تعداد پنجه، عملکرد دانه، عملکرد ماده ی خشک، کارایی زراعی، بهره وری آب، پروتئین دانه و آمیلوز داشت. اثر متقابل آبیاری و کود نیتروژن بر سطح برگ و کارایی زراعی تأثیر معنی داری داشت. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که کاربرد نیتروژن به میزان 90 کیلوگرم در هکتار باعث تولید حداکثر عملکرد دانه شد. اگرچه بیشترین مقدار عملکرد دانه برنج از تیمار اشباع کامل بدست آمد اما بین تیمار آبیاری اشباع کامل و غرقاب اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بیشترین بهره وری مصرف آب نیز از سطح رطوبتی 55 درصد درجه اشباع بدست آمد و کمترین میزان بهره وری مصرف آب از تیمار غرقاب بدست آمد. بنابراین به نظر می رسد با اعمال مدیریت مناسب آبیاری برنجدر سطح اشباع و مصرف کمتر کود نیتروژن تا 60 کیلوگرم در هکتار می توان در مصرف آب و کود نیتروژن صرفه جویی به عمل آورد.