ترانه ها اشعار کوتاه و ساده ای هستند که برای اجرای موسیقایی سروده می شوند. تاریخ دقیقی برای ظهور ترانه و اولین سراینده یا سرایندگان آن نمی توان یافت. با این وجود دو دور? اشکانی و ساسانی را دوره های ابتدایی ترانه سرایی محسوب می کنند. امروزه با گسترش روزافزون رسانه های مختلف دیداری و شنیداری و توجه به موسیقی، ترانه به یک ژانر فرهنگی و هنری قدرتمند تبدیل شده است و به خصوص در ده? هفتاد اقبال شاعران و جوانان برای سرایش ترانه افزایش یافته است. بنابراین ترانه سرایی نیازمند بررسی های منسجم جنبه های مختلف آفرینش گری و زیبایی شناسی است. این پایان نامه در فصول مختلف به بررسی ترانه های سه ده? بعد از انقلاب پرداخته است. تعریف ترانه، سیر تاریخی آن، گونه شناسی سبکی، ساختاری و مضمونی، معرفی برخی از مهم ترین ترانه سرایان و اساسی ترین مسائل و مشکلات ترانه سرایی از اهداف این پایان نامه محسوب می شود. کلید واژه ها: ترانه، شعر غنایی، ادبیات معاصر، موسیقی.

ساختارِ هر اثر به‎لحاظِ صورت و محتوا قابلِ ارزیابی است. فرم را می‎توان حاصلِ ژرف ساخت‎های فکری، هنری، اسطوره‎ای، زیبا شناختی و ... در محتوای آن اثر دانست. بررسی فرم و محتوا در معارف، علاوه بر تعریفِ ارتباطِ دوسویه و هماهنگ، بینِ این دو مقوله، به مطالعه عواملِ زیر بناییِ این اثر در دو مبحثِ ادبیاتِ تعلیمی و زیبایی شناسی می‎پردازد. هدف از این پژوهش، اهمّیّتِ نقش محتوا در فرم کتاب معارف، اثر سلطان العلماء؛ بهاء الدّین ولد، خطیب بلخ می‎باشد و اثباتِ این مدّعا که بیانات او برگرفته از مفاهیم و معانیِ بلند معنوی و عرفانی بوده که به شیوه بلاغتِ منبری در زبانی ادبی و نیز عامیانه، تبیین و تقریر گردیده است.