چکیده هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر تمرینات کششی عضلات پلانتارفلکسور با تمرینات همزمان کششی عضلات پلانتار فلکسور و قدرتی عضله پهن مایل داخلی بر سندرم درد کشککی رانی می باشد. در این تحقیق 32 نفر از زنان (سن:3.48± 38.4، وزن: 2.89±70.5) مبتلا به سندرم درد کشککی رانی در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند و تمرینات مورد نظر محقق را به مدت 8 هفته روزانه انجام و در پایان نتایج حاصل از اندازه گیری متغیرهای زاویه عضله چهارسر (qangle)، دامنه حرکت دورسی فلکشن، دامنه حرکت اکستنشن زانو و پرسشنامه درد و عملکرد womac در پیش و پس آزمون با یکدیگر مقایسه شدند. در این تحقیق گروه اول تجربی علاوه بر درمان های معمول تجویز شده از سوی پزشک تمرینات همزمان کششی قدرتی که همزمان با کشش عضلات پلانتار فلکسور موجب تقویت عضله پهن مایل داخلی (vmo) نیز می گردید را انجام دادند. گروه دوم تجربی تمرینات کششی عضلات پلانتار فلکسور را علاوه بر درمان های معمول انجام وگروه کنترل تنها درمان های معمول پزشکی را انجام دادند. در نهایت داده های جمع آوری شده از طریق تحلیل واریانس برای اندازه های تکرارشده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نمره womac در هر سه گروه به طور معناداری کاهش یافت، این تغییرات در گروه اول تجربی بیشتر و در گروه کنترل کمتر بود. دامنه حرکت دورسی فلکشن به جز گروه کنترل در دو گروه دیگر افزایش یافت، این افزایش در گروه دوم تجربی بیشتر از گروه اول تجربی بود. زاویه عضله چهارسر در هر سه گروه به صورت یکسان کاهش یافت. دامنه حرکت اکستنشن زانو در هر سه گروه افزایش یافت، گروه اول تجربی بیشترین و گروه کنترل کمترین افزایش را در این زاویه تجربه کردند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد تمرینات همزمان کششی عضلات پلانتار فلکسور و قدرتی عضله پهن مایل داخلی در بهبود سندرم درد کشککی رانی دارای مزیت است. بر اساس این نتایج توصیه می شود تمرینات همزمان کششی عضلات پلانتار فلکسور و قدرتی عضله پهن مایل داخلی به برنامه درمانی این بیماران افزوده شود. کلیدواژه ها: سندرم درد کشککی رانی، تمرینات کششی، عضلات پلانتار فلکسور، تمرینات همزمان کششی عضلات پلانتار فلکسور و قدرتی عضله پهن مایل داخلی