نام پژوهشگر: سید مجتبی موسوی
اکبر چراغی حشمت اله خسروی نیا
چکیده این آزمایش، به منظور بررسی تأثیر سطوح 0، 1/0 و 2/0 درصد آلفامیون در جیره بر عملکرد طیور گوشتی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده سویه تجارتی راس در سالنی با سیستم بسته و تهویه عرضی اجرا شد. جوجه ها در یک روزگی پس از توزین، به طور تصادفی در 24 جایگاه گروهی توزیع شدند. طی دوره آزمایش دو جیره شامل جیره های آغازین (1 تا 21 روزگی) و رشد (22 تا 49 روزگی) بر مبنای ذرت و سویا و با استفاده از سایر ترکیبات معمول خوراک مرغ در بازار به منظور تأمین احتیاجات غذایی جوجه های گوشتی توصیه شده 1994)) nrc تنظیم شد.متغیرهای وزن زنده، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، تلفات و راندمان عملکرد اقتصادی بررسی شد. در 28 و 49 روزگی به ترتیب چهار و 10 جوجه از هر پن برای ارزیابی صفات مربوط به لاشه شامل وزن و راندمان لاشه و وزن چربی حفره شکمی کشتار شد. میانگین وزن بدن جوجه ها در سنین 7، 14، 21، 28، 42 و 49 روزگی به طور معنی داری (05/0<p) تحت تاثیر سطح آلفامیون جیره قرار نگرفت. در اوایل دوره وزن جوجه های تحت رژیم خوراکی بدون آلفامیون به میزان اندکی بیشتر بود اما در پایان دوره وزن جوجه های تحت تیمار 2/0 درصد آلفامیون در جیره بالاتر بود ولی این اختلاف وزن در هیچ سنی معنی دار (05/0<p) نشد. جیره های حاوی 2/0 درصد آلفامیون در جیره و جیره های بدون آلفامیون نسبت به جیره های حاوی 1/0 درصد آلفامیون در جیره باعث افزایش مصرف خوراک شدند و این اختلاف فقط در مقطع سنی 35 تا 42 روزگی معنی دار (05/0>p) شد. همچنین از نظر تأثیر بر راندمان تبدیل خوراک نه تنها با جیره های حاوی 1/0 درصد آلفامیون در جیره اختلاف معنی داری (05/0<p) نداشتند بلکه از نظر عددی نیز تقریباً در یک دامنه ی همسانی بودند. راندمان چربی حفره شکمی در سن 28 روزگی به طور معنی داری (05/0>p) تحت تأثیر سطح آلفامیون جیره و چربی مطلق حفره شکمی در سن 49 روزگی به طور معنی داری (05/0>p) تحت تأثیر دمای محیط قرار گرفت. نتیجه گیری می شود که افزودن آلفامیون به میزان 1/0 درصد به جیره مرغ ها در شرایط سرمای محیط و 2/0 درصد در شرایط گرمای محیط پرورش موجب تبعات اقتصادی مثبت به لحاظ کاهش تلفات و راندمان عملکرد اقتصادی گله ها می شود. میانگین تلفات جوجه ها در تمام سنین با افزایش آلفامیون به جیره کاهش یافت ولی این کاهش فقط در مقطع سنی 22 تا 49 روزگی معنی دار (05/0>p) شد. افزایش آلفامیون به جیره باعث بهبود و افزایش معنی دار شاخص راندمان عملکرد اقتصادی شد.
صدیقه قاسمی رزوه حشمت اله خسروی نیا
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر دو فاکتور دمای محیط (در دو سطح دمای مطلوب و سرد) و افزودن پودر مرزه خوزستانی (در سه سطح صفر،1 و 2 درصد) با استفاده از 480 قطعه جوجه یک روزه سویه کاب 500 اجرا شد. صفات مربوط به رشد، تغذیه، اجزای چربی خون، خصوصیات لاشه، تلفات، راندمان عملکرد اقتصادی، خصوصیات بستر و فراونی و شدت آسیب های بافتی سطح بالشتک کف پا، مفصل هوک و پوست سینه در سنین مختلف از 1 تا 42 روزگی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با آرایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار، هر یک شامل 20 جوجه نر و ماده تجزیه و تحلیل آماری شد. پرورش جوجه ها در محیط سرد تأثیر معنی-داری بر میانگین هیچ یک از صفات مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد پرورش یافته در دمای محیط مطلوب نداشت (05/0> p). میانگین افزایش وزن در سنین 8 تا 14 و 15 تا 21 روزگی و وزن بدن در سن 14 روزگی به طور معنی داری با افزودن دو درصد پودر مرزه به جیره کاهش یافت (05/0< p). ضریب تبدیل خوراک برای جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی دو درصد پودر مرزه به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد در سن 8 تا 14 روزگی بود. افزودن دو درصد پودر مرزه به جیره باعث بهبود وزن لاشه جوجه ها در سن 42 روزگی شد (05/0< p). اجزای چربی خون و خصوصیات بستر پرورش تحت تأثیر وجود پودر مرزه در جیره قرار نگرفت (05/0> p). فراوانی و شدت جراحات کف پا و سوختگی مفصل هوک تحت تأثیر سطوح جیره ای پودر مرزه قرار نگرفت ولی فراوانی آسیب های بافتی پوست سینه تحت تأثیر وجود پودر مرزه در جیره قرار گرفت. به طوری که فراوانی آسیب های با نمره 4 کاهش معنی داری یافت (05/0< p). درصد تلفات جوجه ها و راندمان عملکرد اقتصادی برای کل دوره پرورش(1 تا 42 روزرگی) تحت تأثیر سطوح پودر مرزه در جیره قرار نگرفت (05/0> p). نتیجه گیری شد که افزودن پودر مرزه خوزستانی تا دو درصد به جیره تأثیر قابل توجهی بر عملکرد مرغ های گوشتی پرورش یافته در شرایط دمای محیط پایین تر از حد مطلوب، ندارد. واژه های کلیدی: مرغ گوشتی، تنش سرما، پودر مرزه خوزستانی، جراحات سینه
سید مجتبی موسوی هادی اسلامی زاده
در فصل اول این پژوهش، تاریخچه ای از شکافت را با کشف اشعه ی ایکس توسط رونتگن بیان کرده ایم سپس کشف خاصیت رادیواکتیویته توسط بکرل پرداخته ایم . کشف رادیوم توسط کوری ، تقسیم بندی ذرات توسط رادرفورد، تولد نوترون توسط چادویک، ایده شکافت توسط خانم نوداک موضوعات بعدی است که در تاریخجه ی شکافت به آن پرداخته ایم. در پایان بررسی تاریخجه ی شکافت، رفتار غیر عادی اورانیوم توسط تیم فرمی، کشف شکافت هسته ای توسط اتوهان و اشتراسمن و کشف شکافت خودبه خودی توسط فلرو رابه نگارش درآورده ایم. در فصل دوم، به تعریف شکافت،انواع شکافت (خودبه خود و القایی) پرداخته ایم . مکانیسم شکافت را در چهارمرحله بیان کرده ایم سپس به مدلهای هسته ای مبتنی بر شکافت پرداخته ومدل های قطره مایع ، مدل ذره مستقل ،مدل پوسته ای و مدل تعمیم یافته را در پایان فصل دوم نگاشته ایم. در فصل سوم این پایان نامه شرط شکافت پذیری رابر اساس نظریه "بوهر" و "ویلر " بیان واثبات نموده ایم.بدین منظور ابتدا به محاسبه انرژی پتانسیل سطحی هسته متحول ،سپس به محاسبه ی انرژی پتانسیل کلمبی پرداخته ایم در این قسمت پژوهش قصد داریم بر اساس مدل قطره مایع (ldm )، تاثیر عوامل مختلف نظیر عدد اتمی، اسپین هسته، دما و عدد جرمی را روی سد شکافت و ارتفاع سد شکافت هسته های سنگین مورد بررسی قرار دهیم.