در این تحقیق اثر کشندگی فرم تجارتی قارچ lecanicillium lecanii (zimmerman) zare & gams با نام ورکانی (vercani) روی حشرات بالغ شته سبز هلو myzus persicae (sulzer) روی سیب زمینی و کلزا و حشرات کامل شته جالیز aphis gossypii (glover) روی خیار در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی (2±22درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 100 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) بررسی شد. برای انجام آزمایش، 5 غلظت اسپوری بر اساس فواصل لگاریتمی در داخل آب مقطر استریل تهیه گردید. این عامل بیمارگر با استفاده از روش های معمول تکثیر پیدا کرده و پنج غلظت مختلف از آن (104، 105، 106، 107 و 108 اسپور در میلی لیتر ) تهیه گردید. تیمارها شامل غلظت های مذکور و محلول بدون اسپور قارچ به عنوان شاهد بود. آزمایش به صورت طرح فاکتوریل و با طرح پایه کاملاً تصادفی در 6 تکرار انجام گرفت. در هر تکرار، 10 حشره کامل شته سبز هلو و شته جالیز توسط 10 میلی لیتر از سوسپانسیون اسپوری با غلظت های مذکور اسپورپاشی شدند و به داخل ظروف پتری پلاستیکی که محتوی آب آگار 1 درصد و برگ های تازه سیب زمینی، کلزا و خیار ضدعفونی شده با هیپوکلریت سدیم 5/2 درصد به مدت یک دقیقه منتقل شدند. ظروف پتری به طور روزانه بررسی شده و تعداد حشرات مرده شمارش شده و برگ های تازه سیب زمینی، کلزا و خیار جهت تغذیه حشرات بالغ به داخل پتری ها اضافه شد. شمارش حشرات مرده به مدت 5 روز ادامه یافت. نتایج حاصله از تجزیه آماری داده ها نشان داد که میزان مرگ و میر ناشی از آلودگی به قارچ در مدت 5 روز بعد از همه تیمارها معادل 100 درصد بوده و با افزایش غلظت مدت زمان لازم برای مرگ و میر حشرات به صورت معنی داری کاهش پیدا کرد. lt50 شته سبز هلو روی سیب زمیتی، شته سبز هلو روی کلزا و شته جالیز در غلظت 104 اسپور در میلی لیتر به ترتیب معادل 61/1 ، 46/2 و 81/2 روز و در غلظت 107 اسپور در میلی لیتر به ترتیب معادل 17/1، 53/1 و 17/2 روز می باشد. همچنین lc50 شته سبز هلو روی سیب زمینی، شته سبز هلو روی کلزا و شته جالیز روی خیار در عرض 48 ساعت به ترتیب معادل 11/1، 62/5 و 71/7 اسپور در میلی لیتر بود. از طرفی هر چه lt50 و lc50 (مدت زمان و مقدار غلظت لازم برای از بین بردن 50 درصد از موجودات آفت) کمتر باشد، مطلوبتر می-باشد. از این رو بر اساس این نتایج قارچ l. lecanii روی شته سبز هلو روی سیب زمینی اثر کشندگی بیشتری نسبت به شته سبز هلو روی کلزا و شته جالیز دارد و همچنین اثر کشندگی قارچ برای شته سبز هلو روی کلزا به مراتب بیشتر از شته جالیز می باشد.

به منظور بررسی صفات کمی و کیفی در 10 رقم و ژنوتیپ امیدبخش جو در شرایط آبی در منطقه اردبیل و گزینش مناسبترین آن ها، آزمایشی در سال 1392 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. پس از رسیدگی ، تعداد پنجه کل، تعداد پنجه بارور، طول ریشک، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، طول پدانکل، وزن دانه در بوته، وزن کاه، عملکرد دانه در هکتار، درصد پروتئین دانه و عملکرد پروتئین در هکتار اندازه¬گیری شدند و در نهایت میکوفلور بذور جو نیز مطالعه شد. نتایج نشان داد که بین ارقام جو از نظر عملکرد دانه در هکتار اختلاف معنی¬داری وجود دارد. ژنوتیپ bahman بیشترین عملکرد دانه در هکتار )3/8858 کیلوگرم( را به خود اختصاص داد و ژنوتیپ ac-1_ 5 کمترین عملکرد دانه در هکتار (¬1/6561 کیلوگرم) را دارا بود. از نظر عملکرد پروتئین در هکتار اختلاف معنی¬داری بین ژنوتیپ ها وجود داشت. ژنوتیپ ac-1_ 10 با میانگین 44/1481 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد پروتئین در هکتار را به خود اختصاص داد و ژنوتیپ ac-1_ 8 با میانگین ¬79/859 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد پروتئین را تولید نمود. محاسبه ضرایب همبستگی حاکی از این بود که همبستگی ساده عملکرد دانه در هکتار با صفات تعداد پنجه بارور (158/0 = r)، طول ریشک(281/0 = r)، طول سنبله (461/0 = r)، تعداد دانه در سنبله (223/0 = r)، وزن هزاردانه (270/0 = r) ، عملکرد تک بوته ( 04/0= r)، شاخص برداشت ( 309/0= r) و طول پدانکل (173/0= r) مثبت بود. در مطالعه میکوفلور بذور جو قارچ هایی از جنس های puccinia، bipolaris، alternaria، cladosporium، curvularia، drechslera، fusarium، nigrospora، penicillium، rhizopus و ulocladium در دانه ها یافت شدند.