چکیده: به منظور بررسی ارتباط سبکهای دلبستگی دینی وسلامت روانی دانشجویان ایرانی با سبکهای دلبستگی به والدین خود ،357 دانشجو از دانشگاههای تهران ،شهید بهشتی ودانشگاه علامه طباطبائی با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. دراین پژوهش برای سنجش دلبستگی به والدین از آزمون سبکهای دلبستگی (هزن وشاور 1987)استفاده شد برای سنجش توکل (دلبستگی دینی )از پرسشنامه راهیابی در حوادث ورخدادهای زندگی وبرای سنجش سلامت روانی از آزمون scl90-rاستفاده گردید. در پژوهش حاضر که از انواع پژوهشهای علی مقایسه ای است این نتایج بدست آمد . بر اساس دلبستگی به والدین می توان سبک دلبستگی به دین را مشخص نمود.براساس سبک دلبستگی ایمن به والدین می توان سبک دلبستگی دینی توکل را پیش بینی نمود .وبر اساس سبک دلبستگی اجتنابی به والدین می توان سبک دلبستگی تفویض را پیش بینی کرد .همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که میان سبکهای دلبستگی والدین وسبکهای دلبستگی دینی خود (شخصی) هیچگونه رابطه ای وچود ندارد . سطح سلامت روانی داشجویان با سبک دلبستگی ایمن در مقایسه با سطح سلامت روانی دانشجویان با سبکهای دلبستگی دوسوگرا و دلبستگی اجتنابی متفاوت می باشد. تفاوت معناداری میان نمره سلامت روانی افراد در سه سبک دلبستگی دینی مشاهده نشده است اما تفاوت معنا داری در خرده مقیاسهای شکایات جسمانی ،اضطراب ،پرخاشگری ،ترس مرضی وروان گسستگی بین دانشجویان با سبکهای دینی خود (شخصی)،تفویض وتوکل وجود دارد ودانشجویان با سبکهای دلبستگی دینی (توکل) در این خرده مقیاسها بهتر بودند . ترکیب خطی سبک دلبستگی والدین وسبک دلبستگی دینی افراد در تبیین متغیر سلامت روانی آنها معناداراست واز میان سبکهای دلبستگی به والدین وسبکهای دلبستگی به دین در پیش بینی سلامت روانی سبک دلبستگی ایمن وسبک دلبستگی تفویض معنادار می باشد. کلید واژه ها:دلبستگی به والدین –دلبستگی دینی –سلامت روانی